بررسی نقش میانجی حمایتهای محیطی در رابطه میان مشارکت فعال در مدرسه و دلزدگی تحصیلی در یادگیری دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، مدل ‌یابی روابط ساختاری مشارکت فعال در مدرسه با دلزدگی تحصیلی با نقش میانجی حمایتهای محیطی در یادگیری دانش ‌آموزان دوره متوسطه بود که از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، جزء مطالعات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را همه 1361 دانش‌ آموز پسر پایه نهم مدارس دولتی شهر بابل در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند. از این تعداد  300 نفر به عنوان حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص دادن ضریب 25 برای هر متغیر مشاهده شده و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه‌ های ناقص، به روش خوشه ای دو مرحله‌ ای انتخاب شدند. در مرحله نخست ابتدا از میان تمامی 14 مدرسه دولتی شهر بابل 10 مدرسه انتخاب شد، سپس در مرحله دوم از میان تمامی 20 کلاس 25 نفری به تصادف 12 کلاس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ ها از پرسشنامه مشارکت فعال در مدرسه وانگ و همکاران (2011)، ﻣﻘﯿﺎس دلزدگی تحصیلی ﭘﮑﺮان و همکاران (2005) و ﻣﻘﯿﺎس حمایتهای محیطی لنت (2005) استفاده شد. روایی سازه ابزارها به تایید رسید و پایایی با روش آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شد. برای تحلیل داده ‌ها از آزمونهای معادلات رگرسیونی استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای مشارکت فعال در مدرسه و حمایتهای محیطی در یادگیری بر دلزدگی تحصیلی اثری مستقیم و معنا‌دار دارند. همچنین مسیر غیرمستقیم اثر مشارکت فعال در مدرسه با میانجیگری حمایتهای محیطی در یادگیری بر دلزدگی تحصیلی مورد تایید واقع شد.

investigating the mediating role of environmental support in the relationship between school engagement and academic boredom in students’ learning

the aim of this study was to find a model for the structural relationships of school engagement with academic boredom with the mediating role of environmental support in learning in high school students. this research was applied in terms of purpose and structural in terms of method. the statistical population of the study consisted of the entire 1361 male ninth graders of public schools in babol in 2021-22 academic year. to determine the sample size according to the number of observed variables, and assigning a coefficient of 25 to each observed variable as well as taking into account the possibility of incomplete questionnaires, 300 students were selected as the sample by cluster two-stage sampling method. in the next stage, 10 schools were selected from among all 14 public schools in babol. then 12 classes were randomly selected from among all 20 classes of 25. the instruments included school engagement questionnaire (wang et al., 2011), academic boredom questionnaire (pekrun et al., 2005), and environmental support questionnaire (lent, 2005). all measures were assumed to be of adequate validity and reliability.  regression equation tests were used to analyze the data. the results revealed that the variables of school engagement and environmental support in learning had a significant, direct effect on academic boredom. furthermore, the indirect path of the effect of school engagement through mediation of environmental support in learning on academic boredom was confirmed.