دختران نوجوان امروز، مادران نسل آینده: ارتباط خودمختاری و سبک فرزندپروری والدین با خودمختاری و بهزیستی دختران نوجوان

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط میان خودمختاری و سبک فرزندپروری والدین با خودمختاری خود و دختران نوجوانشان و همچنین تاثیر ادراک فرزندان از شیوۀ فرزندپروری والدین بر خودمختاری‌شان است. رویکرد کمی و روش پیمایشی برای دستیابی به اهداف این مطالعه گزینش شده‌اند. جامعه پژوهش شامل دختران نوجوان 10 تا 24 ساله مناطق یک و 14 شهر تهران و والدینشان بود. در این میان، 66 خانواده دارای دختر 10 تا 24 ساله بررسی شدند. اعضای خانواده‌های نمونه شامل پدر، مادر و دختر نوجوان آنها به سوالات مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1989)، پرسشنامه فرزندپروری بامریند (1971) و پرسشنامه سبک فرزندپروری ادراک‌شده نقاشیان (1358) پاسخ دادند. داده‌های گردآوری‌شده از طریق آزمونهای آماری مناسب و بهره‌برداری از نرم‌افزار «اس. پی. اس. اس» تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میان خودمختاری مادران و دختران نوجوان آنها و پدران و دختران نوجوان آنها رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد (به ترتیب 0/01 = pو 0/342= r و 0/05 = pو 0/295 = r). سبک فرزندپروری والدین با خودمختاری خود و خودمختاری فرزندانشان رابطۀ معنادار ندارد. نتایج همچنین نشان دادند که میزان تحصیلات مادر با خودمختاری فرزند رابطه معنادار دارد (1/80 = x2و 0/003 = p). خودمختاری والدین عاملی مهم در تحول سالم و بهنجار نوجوانان آنها به شمار می‌رود. بنابراین، آموزش والدین در زمینۀ پرورش خودمختاری در خود و حمایت از آن در فرزندان نوجوانشان، تحول بهنجار فرزندان و بهبود رابطۀ آنها با والدینشان را در پی خواهد داشت و به آنها در پرورش نسل آینده کمک خواهد کرد.

today's adolescent girls, next generation mothers: the relationship between parental autonomy and parenting style with adolescent girls’ autonomy and well-being

the goal of this study was to determine whether or not there is a relationship between parental autonomy and parenting style with their adolescent daughters’ autonomy. in addition, an endeavor was made to determine the effect of children’s perception of parenting styles and their own autonomy. quantitative approach and survey method were used to achieve the objectives of this study. the research population was comprised of 10- to 24-year-old adolescent girls and their families living in districts 1 and 14 of tehran. 66 families were asked to participate in this research. parents and their adolescent daughters were given ryff’s psychological well-being scale (1989), baumrind’s parenting style questionnaire (1971), and perceived parenting style questionnaire (naghashian, 1969). the collected data were analyzed via spss. results indicated that there was a significant relationship between mothers’ autonomy and fathers’ autonomy and that of their adolescent daughters (p = 0.01, r = 0.342 and p = 0.05, r = 0.295, respectively). the parenting style had no significant relationship with parents’ autonomy and that of the children. in addition, mother’s level of education had a significant relationship with children’s autonomy (p = 0.003, x2 = 1.80). parental autonomy is an important factor in normal development of adolescents. therefore, training parents to have and maintain autonomy and also grant it to their adolescent daughters will lead to the normal development of their children and the improvement of their relationship with parents; it will also result in better upbringing of the next generation.