اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر الگوهای ارتباطی خانواده و ناگویی خلقی در دانش‌آموزان ابتدایی

الگوهای ارتباطی سالم میان اعضای خانواده و ناگویی خلقی پایین کودکان موجب افزایش موفقیت دانش آموزان در امر تحصیل می شود. بر همین اساس، بررسی و مطالعه عوامل اثرگذار بر الگوهای ارتباطی خانواده و ناگویی خلقی کودکان، به جهت تاثیری که بر بهداشت روانی افراد دارند، حائز اهمیت فراوان است. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر الگوهای ارتباطی خانواده و ناگویی خلقی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی بود. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همۀ دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بود. به دلیل کثرت افراد جامعه آماری، در مرحله نخست از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شد. در مرحله دوم، تعداد 32 نفر به عنوان نمونه انتخابی به روش نمونه گیری تصادفی مشخص و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 8 جلسه (یک ساعت) هر هفته یک بار مورد آموزش واقعیت درمانی قرار گرفتند. برای گرد آوری داده ها از مقیاس ناگویی خلقی تورنتو (2006) و پرسشنامه الگوی ارتباطات خانواده فیتزپاتریک و ریچی (1994) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج نشان داد که آموزش واقعیت درمانی، الگوی ارتباطات خانواده و ناگویی خلقی را بهبود می بخشد (0/01> p). از این رو، روش آموزشی مبتنی بر واقعیت درمانی، برای افزایش الگوی ارتباطات مثبت خانوادگی و کاهش ناگویی خلقی دانش آموزان توصیه می شود.

the impact of reality therapy training on family communication patterns and alexithymia in elementary school students

the study of the factors affecting family communication patterns and alexithymia in children is of great importance because of their impact on children’s mental health. hence, this research was undertaken to investigate the impact of reality therapy training on family communication patterns and alexithymia in male sixth graders. this quasi-experimental study had a pre-test, post-test control group design. the statistical population of the study was comprised of all male sixth graders in tehran in 2018-19 school year. due to the large size of the statistical population, in the first stage, cluster sampling method was utilized. in the second stage, 32 individuals were selected by random sampling method and were assigned to experimental and control groups. the subjects in the experimental group were trained in reality therapy for 8 one-hour sessions once a week. the toronto alexithymia scale (2006) and the fitzpatrick and ritchie family communication patterns questionnaire (1994) were used to collect data. analysis of covariance was utilized to analyze the data. results revealed that reality therapy training improved family communication patterns and reduced alexithymia (p <0.01). therefore, using educational methods based on reality therapy is recommended to increase positive family communication patterns and reduce students’ alexithymia.