مقایسه اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد(act) و تنظیم هیجان(مدل گراس) بر تعلل‌ورزی تحصیلی، تاب آوری و افسردگی دانش آموزان پسر دورۀ متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی(adhd)

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد با رویکرد مبتنی بر تنظیم هیجان (مدل گراس) بر تعلل ‌ورزی تحصیلی، تاب آوری و افسردگی دانش‌ آموزان پسر دورۀ متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش ‌فعالی بود. طرح پژوهش شبه ‌آزمایشی بود. جامعه آماری را دانش ‌آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش ‌فعالی تشکیل می‌ دادند که در سال تحصیلی 98-1397 در مدارس شهرستان تبریز مشغول به تحصیل بودند. از این تعداد 40 نفر به‌ عنوان نمونه به‌ شیوه هدفمند انتخاب شدند و به ‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (آموزش پذیرش و تعهد و تنظیم هیجان) و گروه کنترل جایگزین شدند (گروه پذیرش و تعهد 13نفر، گروه تنظیم هیجان 12 نفر و گروه انتظار 15 نفر). گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده ‌ها از مقیاس افسردگی بک(1967)، مقیاس ﺗﻌﻠﻞورزی تحصیلی سولومون و راث ‌بلوم (1984) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ ها از تحلیل کوواریانس با به‌ کارگیری نرم‌ افزار spss نسخه 21 استفاده شده است. در هر سه متغیر، میان سه گروه تفاوت معنادار آماری وجود داشت (افسردگی: 0/01>p ؛ 14/81=f؛  تاب ‌آوری: 0/01>p ؛ 9/84=f؛ و تعلل ‌ورزی: 0/01> p ؛ 15/15=f). مقایسه زوجی نشان داد که هر دو آموزش نسبت به گروه کنترل اثربخشی بهتری داشتند. در هر سه متغیر گروه پذیرش و تعهد عملکردی بهتر داشتند. آموزش پذیرش و تعهد نسبت به روش آموزش تنظیم هیجان بیشتر سبب کاهش افسردگی و تعلل ‌ورزی تحصیلی و افزایش تاب ‌آوری دانش ‌آموزان پسر مبتلا به نقص توجه/ بیش‌ فعالی می‌ شود.

the impact of acceptance and commitment therapy (act) and emotion regulation training (gross model) on academic procrastination, resilience, and depression in students with attention deficit hyperactivity disorder (adhd)

the present research sought to compare the impact of acceptance and commitment therapy (act) with emotion regulation training (gross model) on academic procrastination, resilience, and depression in students with attention deficit hyperactivity disorder (adhd). this study had a quasi-experimental design. the population of this research was comprised of all male high school students with attention deficit hyperactivity disorder (adhd) in tabriz in 2018-19 school year. purposive sampling method was utilized and the sample was drawn (n= 40). the subjects were randomly assigned to one control (n=15) and two experimental groups (act group, n= 13; er group, n= 12). the control group did not receive any treatment. the research instruments included procrastination assessment scale-students (solomon & rothblum, 1984), the connor-davidson resilience scale (connor & davidson, 2003), and the beck depression inventory (1967). data were analyzed using ancova. the results revealed that after controlling the covariate variable (pre-test scores), there were significant differences among the three groups (depression: f=14.81, p<0.01; resilience: f=9.84, p<0.01; academic procrastination: f=15.15, p<0.01). pairwise comparison demonstrated that both interventions were more effective compared with the control group. act group had a better performance in resilience, depression and academic procrastination. compared with emotion regulation training, act reduced academic procrastination and depression and increased resilience to a higher extent in students with attention deficit hyperactivity disorder.