مقایسه نقش عملکرد خانواده در خود ارزشمندی و نشاط در افراد آهسته گام با نشانگان داون در تهران و باکو

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر نقش عملکرد خانواده در خود ارزشمندی و نشاط در افراد آهسته ‌گام مبتلا به نشانگان داون با و بدون اختلال آلزایمر در شهرهای تهران و باکو بوده است. روش پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ‌ای (پس رویدادی) است. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به سندرم داون مبتلا به اختلال آلزایمر و بدون اختلال آلزایمر بود که به صورت هدفمند 40 نفر از افراد مبتلا به سندرم داون در شهر باکو و40 نفر از افراد مبتلا به سندرم داون در شهر تهران به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در این پژوهش، برای گردآوری اطلاعات لازم از پرسشنامه ویژگیهای شخصیتی نئو (کاستا و مک ‌کری،1992) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگایل و همکاران، 1989) استفاده شده است. بر اساس نتایج پژوهش حاضر و با استفاده از آزمون مانوا می ‌توان گفت تفاوت ویژگیهای شخصیتی و نشاط افراد آهسته ‌گام مبتلا به نشانگان داون با اختلال آلزایمر و بدون اختلال در تهران و باکو معنادار است. میانگین ویژگیهای شخصیتی مانند وظیفه ‌شناسی، انعطاف‌پذیری، توافق ‌پذیری و برون گرایی و نشاط در شهر باکو نسبت به تهران بیشتر بود، به جز روان‌ رنجوری که میانگین آن در افراد مورد مطالعه در تهران بیشتر دیده شد. از این رو پیشنهاد می‌ شود که در زمینه نگهداری و آموزش خانواده این افراد در تهران تغییراتی ایجاد شود.

A Comparison of the Role of Family Functioning in Self Worth and Happiness of Slow Paced Individuals with Down Syndrome in Tehran and Baku

This study sought to compare the role of family functioning in selfworth and happiness of slowpaced individuals with Down syndrome in Tehran and Baku. The present research had a causalcomparative (ex post facto) design. The research population was comprised of adults with Down syndrome some of whom had the Alzheimer rsquo;s disease. Purposive sampling method was utilized and 40 adults with Down syndrome in Baku and 40 individuals with Down syndrome in Tehran were selected. The sample, thus, included those who suffered from Down syndrome with Alzheimer and those suffering from Down syndrome without this disease. The instruments included NEOFFI (Costa McCrae, 1992) and Oxford Happiness Inventory (Argyle et al., 1989). Results of MANOVA showed that there was a significant difference between the two groups as to the personality traits and happiness. The mean of personality traits including conscientiousness, openness to experience, agreeableness and extraversion was higher in Baku than Tehran, except for neuroticism which was higher in Tehran. These differences may be due to the special educational methods in Down syndrome centres in Baku, and the fact that adults with Down syndrome are safe and free in Baku. Therefore, implementation of new changes in the current educational and caregiving systems in Tehran is highly recommended.