اثربخشی مهارتهای مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش اجتماعی و احساس تنهایی در بانوان

طلاق عامل از هم گسیختگی ساختار بنیادی‌ترین بخش جامعه، یعنی خانواده است. طلاق اتفاق تلخی است که پیامدهای روانی و اجتماعی بسیاری دارد و با دامنه‌ای از پیامدهای منفی موجب عدم پذیرش اجتماعی و احساس تنهایی در بانوان می‌شود. پدیده طلاق یکی از مسائل پراسترس در جهان امروز از جمله جامعه در حال گذار ایران است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش اجتماعی و احساس تنهایی در بانوان بوده است. روش پژوهش نیمه‌ آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل بانوان مراجعه کننده به مراکز مشاوره دانشگاه جامع علمی کاربردی واقع در غرب شهر تهران بودند که از میان آنها 30 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و گروه گواه (هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه پذیرش اجتماعی مارلو و کراون (1960) و پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پپلاو و فرگوسن (1978)، بود. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرم‌افزار spss نسخه 21 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادند که آموزش مهارتهای مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان پذیرش اجتماعی و احساس تنهایی در بانوان موثر است. در نتیجه این تاثیر در پذیرش اجتماعی نمود بیشتری داشته است. لذا این روش آموزشی به مثابه یک روش غیر دارویی و تاثیرگذار می ‌تواند در جهت بهبود وضعیت اجتماعی و روانی بانوان آسیب ‌پذیر و سایر بانوان در این حوزه به کار گرفته شود.

The Impact of Acceptance and Commitment Therapy on Social Acceptance and Loneliness of Women

Divorce causes disintegration of family as the most fundamental part of a society. Divorce is a sad event with numerous psychological and social impacts and it leads to social rejection and feeling of loneliness in women. The aim of this study was to examine the impact of acceptance and commitment therapy (ACT) on social acceptance and loneliness of women. This quasiexperimental research had a pretest posttest control group design. The statistical population of the study was comprised of women who had been referred to Counseling Centers of University of Applied Science and Technology in west of Tehran from among whom 30 individuals were selected via purposive sampling method and were assigned to experimental (N=15) and control groups (N=15). The research instruments included MarloweCrowne Social Desirability Scale (1960) and UCLA Loneliness Scale (Russell, Peplau Ferguson, 1978). Data were analyzed by covariance analysis and SPSS software version 21. The results revealed that acceptance and commitment therapy was effective in social acceptance and loneliness of women and this impact was more tangible for social acceptance. In fact, this effect is welldemonstrated in social acceptance. Thus, acceptance and commitment therapy can be utilized as an effective nonpharmaceutical method for improving psychological and social status of vulnerable women.