بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی (با رویکرد دینی) بر پرخاشگری و ناامیدی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی با رویکرد دینی بر پرخاشگری و ناامیدی دانش آموزان انجام شده است. پژوهش از نوع شبه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش، همه دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستانهای شهر رباط کریم درسال تحصیلی941393 بودند. نمونه این پژوهش 240 نفر از دانش آموزان دختر بود که به صورت نمونه ‌گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ناامیدی بک(1988) و پرسشنامه پرخاشگری اهواز (1379) بود. 30 دانش آموز با نمرات بالای ناامیدی در پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. مداخله درمانی در مورد گروه آزمایش صورت گرفت و شیوه ‌های معنادرمانی با رویکرد دینی طی ده جلسه 75 دقیقه ای به آنان آموزش داده شد و پس از 15 روز پس‌ آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. داده ‌ها با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در مقیاسهای ناامیدی (4.89=f و p≤0.001) و پرخاشگری (58.69=f و p≤0.001) میان دو گروه آزمایش و گواه در پیش ‌آزمون و پس ‌آزمون تفاوت معنادار وجود دارد(p≤0.001). نتیجه اینکه اگر بتوانیم در گروههای دانش آموزان معنای زندگی و چگونگی معنابخشیدن به زندگی را به ‌ویژه با توجه به دیدگاه دینی که برای آنها ملموس و آشناست آموزش دهیم، توانسته ایم گامی در جهت کاهش پرخاشگری و ناامیدی و ارتقای سلامت روان دانش آموزان برداریم و در نتیجه کارایی آنان را در بعد تحصیلی و اجتماعی افزایش دهیم.