مقایسۀ پیشرفت، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دختران دو گروه از مادران با همکاری بالا و پایین در امور تحصیلی

هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ پیشرفت، انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دو گروه از دختران دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند بود که برحسب میزان مشارکت بالا و پایین مادران آنها در امور تحصیلی انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و از نوع علّی مقایسه ‌ای بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل همۀ دانش ‌آموزان دختر دورۀ دوم متوسطۀ شهر بیرجند در سال تحصیلی 941393 بود و گروههای نمونۀ مورد مقایسه، در مجموع شامل 60 آزمودنی بودند که با روش نمونه ‌گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گرد آوری داده‌ های پژوهش ابتدا در مرحلۀ اول پرسشنامۀ ادراک از مشارکت مادران در امور تحصیلی فرزندان روی 180 آزمودنی اجرا شد و پس از محاسبۀ نمرات اکتسابی دانش ‌آموزان در این پرسشنامه دو گروه 30 نفری(یک گروه با کمترین نمرات و یک گروه با بیشترین نمرات) به عنوان گروههای نمونه و برای مقایسه با هم انتخاب شدند. در مرحلۀ دوم، معدل نمرات پیشرفت تحصیلی، مقیاس انگیزش تحصیلی والرند و خرده ‌مقیاس خودکارآمدی تحصیلی، برگرفته از پرسشنامۀ راهبردهای انگیزشی برای یادگیری مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ‌ها با روش تحلیل واریانس چندمتغیره انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که دو گروه نمونه از نظر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دارای تفاوت معنادار بودند اما در پیشرفت تحصیلی تفاوت معنادار میان دو گروه مشاهده نگردید. به ‌عبارت دیگر انگیزش و خودکارآمدی تحصیلی دخترانِ مادرانِ با مشارکت بالا به‌ طور معنا دار بیشتر از دخترانِ مادرانِ با مشارکت پایین بود اما پیشرفت تحصیلی دو گروه تفاوت معنادار آماری با هم نداشت.