تاثیر آموزش راهبردهای خود-تنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان

نارساخوانی رایج‌ ترین نوع ناتوانی یادگیری خاص است که به تاخیر و نارسایی در توانایی خواندن مربوط می‌شود و با نارسایی قابل ملاحظه در پیدایش مهارتهای شناخت واژگان و فهم مطالب خوانده شده مشخص می‌شود. با توجه به ارتباط عملکرد خواندن با خودتنظیمی، یکی از روشهایی که می‌تواند به دانش‌آموزان نارساخوان کمک کند، آموزش خودتنظیمی است. از این رو هدف از انجام پژوهش حاضر4، شناسایی تاثیر آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان بود. طرح تحقیق نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش 27 دانش‌آموز مبتلا به نارساخوانی شهرستان رشت در سال تحصیلی 96-1395 بود که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (گروه آزمایشی 13 نفر و گروه گواه 14 نفر) جای ‌دهی شدند. برای گرد‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ خودکارآمدی تحصیلی (جینکز و مورگان، 1999) و آزمون خواندن و نارساخوانی (کرمی‌نوری و مرادی، 1387) در مراحل پیش و پس از آموزش استفاده شده است. آموزش راهبردهای خودتنظیمی به صورت گروهی در ده جلسه برای گروه آزمایشی ارائه شد، اما گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر بهبود خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان به طور معناداری تاثیر می گذارد (0/001>p). بنابراین آموزش راهبردهای خودتنظیمی به دانش‌آموزان نارساخوان کمک می ‌کند تا فرایندهای تنظیم اهداف، خودکنترلی و خودارزشیابی را مدیریت کنند. پیشنهاد می‌شود که این مداخله در آموزش دانش‌آموزان نارساخوان به کار گرفته شود.