بررسی نقش واسطه ای جوعاطفی خانواده در رابطه میان تاب آوری و شادکامی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر شناسایی نقش واسطه‌ ای جوعاطفی خانواده در رابطه میان تاب ‌آوری با شادکامی بوده است. روش پژوهش غیرآزمایشی و طرح آن از نوع همبستگی (پیش ‌بین) است. جامعه آماری این تحقیق دانش ‌آموزان دختر و پسر دورۀ متوسطه دوم (سال دوم، سوم و پیش ‌دانشگاهی یا همان سال چهارم) با میانگین سنی 16 سال شهر بروجرد در سال تحصیلی 961395 بوده است. بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) 320 نفر از این جامعه برای نمونه کفایت می ‌کند، اما با توجه به ریزش و برای کفایت بهتر 380 نفر با روش نمونه ‌گیری خوشه ای چندمرحله‌ ای انتخاب شدند. داده ‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه ‌های جو عاطفی خانواده هیل ‌برن (1964)، مقیاس تاب ‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و همچنین پرسشنامه شادکامی آکسفورد (2002) گردآوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ ها از روش آماری تحلیل مسیر و نرم‌ افزار لیزرل (lisrel 8.8) استفاده شد. با توجه به نتایج و بر اساس شاخصهای موجود (nfi، cfi، agfi، gfi، rmsea) می ‌توان گفت که مدل تجربی از برازش لازم برخوردار است و جو عاطفی خانواده می ‌تواند میانجی روابط تاب ‌آوری با شادکامی باشد. با توجه به یافته‌ های پژوهش جوعاطفی خانواده در رابطۀ میان تاب‌ آوری و شادکامی دانش‌ آموزان به مثابه واسطه عمل می‌ کند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که تاب ‌آوری افزایش جوعاطفی مثبت خانواده را در پی دارد و جوعاطفی خانواده نیز زمینۀ لازم را برای برخوردار شدن از سطوح بالاتر شادکامی فراهم می ‌آورد. نتیجه کلی پژوهش اینکه تاب‌ آوری بر جوعاطفی و جوعاطفی نیز بر شادکامی تاثیرگذار است.

The Mediating Role of Family Emotional Atmosphere in the Relationship between Students’ Resilience and Happiness

The present study was undertaken to identify the mediating role of family emotional atmophere in the relationship between students rsquo; resilience and happiness. This nonexperimental research had a correlational, predictive design. The statistical population of the study was comprised of all male and female high school students (10th, 11th and 12th graders) with an average age of 16 years in Borujerd in school year 201617. According to Krejcie and Morgan table, the sufficient sample size for this population was 320; nevertheless, in order to reduce sample attrition and to achieve sampling sufficiency, 380 students were selected using multistage cluster sampling method. The instruments included Heilbrun rsquo;s ParentChild Interaction Rating Scale (1964), the ConnerDavidson Resilience Scale (2003), and the Oxford Happiness Questionnaire (2002). Path analysis and LISREL8.8 were utilized to analyze the data. The results and obtained indices of NFI, CFI, AGFI, GFI, and RMSEA showed that the structural model provided a good fit to the data and the family emotional atmophere played a mediating role in the link between students rsquo; resilience and happiness. According to the findings, it can be stated that positive family emotional atmophere promotes the resilience of family members and provides the necessary grounds for them to possess higher levels of happiness. Hence, positive family emotional atmophere leads to happiness and resilience and this, in turn, enhances selfesteem and trust between family members.