رابطه پیوند با والدین و بهزیستی مدرسه: نقش واسطه‌ای جهت‌گیری عمومی علیت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌گری جهت‌گیری عمومی علیت (با سه نوع جهت‌گیری استقلال، جهت‌گیری کنترل و جهت‌گیری غیرشخصی) در رابطه میان پیوند با والدین و بهزیستی مدرسه انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش همۀ دانش‌آموزان پایه‌ های دهم و یازدهم دبیرستانهای شیراز بود. مشارکت‌کنندگان در این پژوهش شامل 474 دانش آموز بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و از آنها خواسته شد تا به مقیاس پیوند با والدین (پارکر، تاپلینگ و براون، 1979)، مقیاس جهت‌گیری عمومی علیت (دسی و رایان، 1985) و پرسشنامه بهزیستی مدرسه (کونو و لینتونن، 2006) پاسخ دهند. پس از بهره‌ گیری از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار amos یافته‌ها نشان دادند که اثر مراقبت والدین بر جهت‌گیری استقلال و نیز بر جهت‌گیری کنترل مثبت و معنا‌دار و اثر مراقبت والدین بر جهت‌گیری غیرشخصی منفی و معنا‌دار است. همچنین مراقبت والدین با واسطه‌گری جهت‌گیری استقلال و جهت‌گیری غیرشخصی توانست به طور غیرمستقیم بهزیستی مدرسه را پیش‌بینی کند. به طور کلی یافته‌ها نشان دادند که افزایش مراقبت والدینی در دانش‌آموزان هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیر مستقیم از طریق جهت‌گیری استقلال و جهت‌گیری غیرشخصی، موجبات افزایش بهزیستی مدرسه آنها را فراهم می آورد. مطابق با یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که عوامل خانوادگی (پیوند با والدین) و انگیزشی (جهت‌گیری عمومی علیت) در ارتقای بهزیستی مدرسه دانش‌آموزان موثرند.

The Relationship between Parental Bonding and School Well-Being: The Mediating Role of General Causality Orientation

Nowadays psychologists have decisively shifted their focus to wellbeing as a component of school life. Hence, this study was carried out to examine the mediating role of general causality orientation (and its three components, i.e., autonomy, control and impersonal) in the relationship between parental bonding and school wellbeing. The statistical population of the study was comprised of all 10th and 11th graders in Shiraz. The sample (N=474) was drawn through random multistage cluster sampling method. The instruments included General Causality Orientations Scale (Deci Ryan, 1985), School Wellbeing Questionnaire (Konu Lintonen, 2006), and the Parental Bonding Instrument (Parker, Tupling Brown, 1979). Structural equation modeling was performed to analyze the data. The results demonstrated that parental care had a significant, positive effect on autonomy and control orientations, whereas it had a significant, negative impact on impersonal orientation. Parental care could indirectly predict school wellbeing, while autonomy and impersonal orientations mediated this association. In general, the findings indicated that increased parental care can enhance students rsquo; school wellbeing both directly and indirectly through autonomy and impersonal orientations. Accordingly, familial (parental bonding) and motivational (general causality orientation) factors can contribute to promoting students rsquo; school wellbeing.