جایگاه نظام خانواده در بحرانهای منطقه خاورمیانه و نقش آموزش و پرورش تطبیقی

طی دو دهه اخیر، جهان شاهد افزایش تعارضات منطقه ای متاثر از رابطه میان تمدنها بوده است. با توجه به روابط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشورهای مسلمان با کشورهای غربی، اکثر این تعارضات در منطقه خاورمیانه رخ داده است. مصلحان اجتماعی برای رفع این بحرانها و کاهش آلام میلیونها انسان بر نقش نظامهای اجتماعی، به ویژه دو نظام خانوادگی و آموزشی تاکید می ورزند. این دو نظام می توانند از طریق توسعه آموزشهای انسانی، فهم مشترک میان فرهیختگان و مردم را در جوامع درگیر افزایش دهند. در این وضعیت، علم آموزش و پرورش تطبیقی این توانمندی را دارد که قدرت گوش سپاری به فرهنگهای دیگر و درک متقابل بین المللی را در مردم جهان افزایش دهد.در مقاله حاضر تلاش شده استبا بهره گیری از روش تحقیق تطبیقی تاریخی و مقایسه آرای تربیتی سه مربی مسلمان یعنی فارابی، ابن سیناو غزالی با آرای لاک، روسو و دیویی نشان داده شود چگونه افکار و آرای تربیتی مشترک می توانند نخست سبب کاهش شکل گیری جانب داری های ذهنی افراد از طریق تربیت خانوادگی و سپس افزایش درک تفاهم فرهنگی در سطح ملی و منطقه ای شوند.