رابطه کیفیت دلبستگی و ازخودبیگانگی روانی با رفتارهای جامعه‌ستیزانه در دانش‌آموزان

این پژوهش با هدف تعیین رابطه ابعاد دلبستگی به والدین و همسالان و ازخودبیگانگی روانی با رفتارهای جامعه ستیزانه دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری همه دانش آموزان پایه سوم دوره متوسطه اول شهر کازرون در سال تحصیلی 951394 و نمونه پژوهش شامل 340 دانش آموز (186 دختر و 154 پسر)پایه سوم دوره متوسطه اول بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با سیاهه دلبستگی به والدین و همسالان (آرمسدن و گرینبرگ، 1987)، پرسشنامه ازخودبیگانگی روانی (قائمی فر، 1386) و فرم رفتار خرابکارانه (نیک اختر، 1378) گردآوری شدند و با نرم افزار آماری spss19 و با به کارگیری روشهای آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج آزمونt مستقل نشان داد که دو گروه پسران و دختران در میزان ارتکاب رفتارهای جامعه ستیزانه، تفاوتی معنادار ندارند (0.05 p>). همچنین، از میانابعاد ازخودبیگانگی روانی تنها متغیر احساس انزوای اجتماعی و از میان مولفه هایدلبستگی، متغیرهای ارتباط با پدر، اعتماد به مادر، ارتباط با مادر، بیگانگی از پدر وبیگانگی از همسال می توانند رفتارهای جامعه ستیزانه نوجوانان را پیش بینی کنند (p<0.01) برقراری مناسبات و ارتباطات سالم و اصولی والدین و همسالان و نهادهایگوناگون تربیتی با نوجوانان، نقشی تعیینکننده در کاهش رفتارهای جامعه ستیزانه دارد.