آسیب‌شناسی فرآیند برقراری ارتباط در فرآیند یاددهی- یادگیری از دیدگاه دبیران و دانش‌آموزان دبیرستانهای شهر اصفهان

این تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی است و هدف آن شناسایی آسیب های روشهای برقراری ارتباط در مقطع متوسطه شهر اصفهان است. جامعه آماری، کلیه دبیران و دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان اصفهان بوده که شامل 8097 دبیر و 140250دانش آموز بوده است. روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی طبقه ای است که با در نظر گرفتن میزان افت آزمودنی، نمونه آماری با استفاده از فرمول حجم نمونه برای دو گروه به ترتیب 110 و 240 نفر برآورد شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته با 21 سوال بسته پاسخ و یک سوال باز پاسخ بوده که روایی محتوایی آن به تائید صاحب نظران رسیده و روایی سازه آن سنجیده شده است. ضریب پایایی پرسشنامه مربوط به دبیران و دانش آموزان با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0.98 و 0.97 به دست آمده است. یافته های حاصل از تحقیق نشان داد که میزان آسیب های روشهای برقراری ارتباط ازنظر دبیران و دانش آموزان بیش از میانگین نظری است. ازنظر دبیران بیشترین میانگین موارد آسیب زا بی حوصلگی و کسالت معلم در کلاس، تعارض میان گفتار و عمل معلم و ناامید کردن دانش آموزان از آینده ادامه تحصیل است. دانش آموزان بیشترین میانگین آسیب ها را مربوط به تبعیض قائل شدن میان دانش آموزان و برخورد نامناسب معلم با مشکلات انضباطی و درسی دانش آموزان می دانند. همچنین میان دیدگاه دبیران و دانش آموزان دربارۀ آسیب ها تفاوت معنادار وجود دارد.