خودکارآمدی ایمنی و خودتنظیمی پیش‌بینی‌کنندگان حوادث شغلی کارکنان یک شرکت صنعتی

مقدمه: حوادث شغلی کارکنان، سومین عامل مرگ و میر در جهان و دومین عامل مرگ در کشور ایران می‌باشد. شناسایی عوامل موثر در حوادث شغلی، می‌تواند در پیشگیری از این حوادث مفید باشد. یکی از این عوامل، متغیرهای شناختی می‌باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی متغیرهای خودکارآمدی و خودتنظیمی به عنوان پیش بینی‌کنندگان حوادث شغلی کارکنان یک شرکت صنعتی می‌باشد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، جامعه آماری کلیه کارکنان عملیاتی شاغل در یک شرکت صنعتی می‌باشند (1160=n). 265 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان با استفاده از مقیاس‌های خودکارآمدی ایمنی، تمرکز تنظیمی برای کار و نرخ گزارش‌دهی رویدادها مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها از روش رگرسیون چندگانه و در بخش اعتباریابی از تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از نرم‌افزار amos نسخه 21 و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 19استفاده شد.نتایج: یافته‌ها نشان داد، ضریب همبستگی بین خودکارآمدی ایمنی با حوادث شغلی و همچنین ضریب همبستگی بین تمرکز پیشگیری با حوادث شغلی منفی و معنی‌دار می‌باشد(0001/0p < ). ضریب همبستگی بین تمرکز پیشبردی با حوادث شغلی مثبت و معنی‌دار می‌باشد(0001/0p < ). تحلیل رگرسیون با روش مرحله‌ای نشان داد از میان 3 متغیر مستقل، فقط دو متغیر تمرکز پیشگیری و خودکارآمدی ایمنی معیار ورود به معادله رگرسیون را پیدا کردند (174/0r2=، 0001/0 > p).نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر، اهمیت دو متغیر شناختی تمرکز پیشگیری و خودکارآمدی ایمنی را به عنوان پیش‌بینی‌کنندگان حوادث شغلی را نشان می‌دهد. بنابراین توصیه می‌شود به منظور گزینش افراد برای محیط‌های پرخطر و همچنین در دوره‌های آموزشی، بر این متغیرها تاکید شود.