بررسی خشونت کلامی در محل کار علیه کارکنان فوریت‌های پزشکی در سال 1392

مقدمه: یکی از ناامنی‌های شغلی موجود خشونت کلامی در محل کار می‌باشد که در بین پرسنل درمانی و به خصوص پرسنل فوریت‌های پزشکی شیوع بیشتری دارد. این پژوهش با هدف بررسی خشونت کلامی محل کار علیه پرسنل فوریت‌های پزشکی شمال استان خوزستان صورت پذیرفت.روش بررسی: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی و به روش سرشماری بر روی تعداد 144 پرسنل فوریت پزشکی شمال استان خوزستان که رضایت خود را مبنی بر شرکت در مطالعه اعلام داشتند در سال 1392 انجام گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای بود که شامل چهار قسمت (مشخصات دموگرافیک، تجربه خشونت روانی و خشونت نژادی و واکنش به خشونت و علل آن) بود. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss ویرایش 11 و با استفاده از آزمون‌های توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.یافته‌ها: در 12 ماه گذشته 7/66% پرسنل حداقل یکی از خشونت‌های کلامی را تجربه کرده بودند و به تفکیک 3/65% خشونت روانی و 1/20% نیز خشونت فرهنگی یا نژادی را تجربه کرده بودند. بین خشونت اعمال شده با جنسیت مرد بیماران رابطه معنادار وجود داشت(002/0p=). شایع‌ترین علت خشونت از نظر پرسنل کمبود آگاهی مردم نسبت به وظایف فوریت‌های پزشکی بود. همچنین شایع‌ترین واکنش در مقابل خشونت، دعوت کردن مهاجم به آرامش بود.نتیجه‌گیری: می‌توان وجود دوره‌های آموزشی با هدف افزایش آگاهی برای مردم و چگونگی برخورد با خشونت و جلوگیری از وقوع آن، برای پرسنل فوریت پزشکی پیشنهاد کرد.