ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش MFA و بررسی همبستگی نتایج آن با نتایج حاصل از روش RULA

مقدمه: یکی از اصلی‌ترین فعالیت‌ها در خودروسازی، مونتاژکاری است. پوسچر کاری نامناسب یکی از ریسک فاکتورهای اصلی در بروز اختلالات اسکلتی‌- عضلانی می‌باشد، به طوری که برای ارزیابی آن روش‌های متنوعی ارایه شده است. این مطالعه با هدف ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی‌- عضلانی به روش mfa و rula انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش مقطعی از جامعه‌ای با حجم معلوم، با استفاده از فرمول کوکران، 37 شغل انتخاب شد که‌ 80 پوسچر را با دو روش مذکور سطح ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج حاصل از روش ارزیابی mfa نشان داد 5/17%، 3/11%، 5/7% از مشاغل در اندام‌های شانه، کمر، مچ و انگشتان به ترتیب در سطح بسیار زیاد اولویت اقدامات اصلاحی قرار داشتند و بر اساس نتایج حاصل از ارزیابی rula، از بین مشاغل مورد ارزیابی، 8/38% در سطح اقدامات اصلاحی 4 قرار داشتند. نتایج آزمون آماری اسپیرمن نشان داد بین امتیازات کسب شده در روش rula برای بازو، تنه و گردن و سطح اقدام اصلاحی که در روش ارزیابی mfa به دست آمده به ترتیب (001/0p=)، (005/0p=)، (003/0p=) ارتباط معناداری وجود دارد و ضرایب همبستگی نیز به ترتیب 782/0، 787/0و 8/0 به دست آمد. نتیجه‌گیری: این دو روش تشابه‌های زیادی را از نظر نحوه بررسی و چگونگی ارزیابی نهایی دارا هستند ولیکن یک تفاوت عمده در این است که در روش mfa نتایج مطالعه زمانی از اعتبار بالاتری برخوردار است که کل اعضای بدن به نسبت درگیر فعالیت فیزیکی باشند. از سویی در روش mfa اندام‌های جزیی‌تر بیش از روش rula مورد بررسی قرار می‌گیرند.