رابطه ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی با فرسودگی شغلی در کارمندان شهرداری

مقدمه: فرسودگی شغلی از جمله عوارض مربوط به کار است که این سندرم زمینه‌ساز آسیب‎های فیزیکی و روانی شده و ممکن است موجب کاهش علاقه به انجام کار و در نتیجه افت کارآیی ‏گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی با فرسودگی شغلی انجام شده است.روش بررسی: این پژوهش به روش مقطعی در سال1390، بر روی 200 نفر از کارمندان شهرداری شهرستان شهریار که به روش نمونه‏گیری خوشه‏ای انتخاب شده بودند انجام گرفت. برای جمع‌آوری اطلاعات از سه پرسشنامه‎ فرسودگی شغلی maslach، پرسشنامه ابرازگری هیجانیemmons & king (1990) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی schere(1982) استفاده شد. داده‎ها پس از جمع‌آوری با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و توسط نرم‌افزار spss15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: یافته‏‎ها نشان داد بین ابرازگری هیجانی و مسخ شخصیت همبستگی منفی و معنی‎دار وجود دارد (05/0p < )، اما همبستگی بین ابرازگری هیجانی و کفایت شخصی مثبت و معنادار بود (05/0p < ). خودکارآمدی با خستگی هیجانی و مسخ شخصیت رابطه منفی و معنادار داشت (01/0p < )، اما رابطه کفایت شخصی و خودکارآمدی مثبت و معنادار بود (01/0p < ). بین جنسیت و مسخ شخصیت نیز یک همبستگی مثبت و معنادار وجود داشت (05/0p < ) ولیکن رابطه جنسیت و احساس موفقیت فردی منفی ومعنی‎دار بو د(05/0p < ). همچنین بین سن و موفقیت فردی رابطه‎‌ مثبت و معنی‎دار به دست آمد (01/0p < ).نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‎دهد متغیرهای ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی، پیش بین‎های خوبی برای فرسودگی شغلی هستند.