اثر استرس صوتی بر رفتار اضطرابی و حجم هسته‌های آمیگدال موش بزرگ آزمایشگاهی

مقدمه: امروزه سر و صدای ناشی از محیط یک عامل استرس بوده و مشکلات سلامتی جدی ایجاد می‌نماید. در ادامه مطالعه بر روی اثرات استرس صوتی، این مطالعه با هدف تعیین اثر استرس صوتی بر روی اضطراب و حجم هسته‌های آمیگدال به عنوان بخش کلیدی مغز که در اضطراب نقش دارد، انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد بیست سر موش بزرگ آزمایشگاهی (رت) نر دو ماهه‌ ویستار به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. رت‌های شاهد در شرایط استاندارد آزمایشگاه نگهداری و گروه استرس صوتی در معرض صدایی به شدت 75 دسی‌بل به مدت 20 دقیقه، 3 بار در روز و برای 90 روز قرار گرفتند. سپس رفتار اضطرابی به وسیله elevated plus maze و territory discrimination test سنجیده شد. در ادامه، برش‌های متوالی از آمیگدال تهیه و حجم هسته‌های آمیگدال با استفاده از اصل کاوالیه تعیین گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد که رت‌هایی که در معرض استرس صوتی بودند ورودهای کمتری (7/6 ± 29%) به بازوهای باز ماز در مقایسه با گروه شاهد (1/7 ± 46%) داشته (001/0p < ) و مدت زمان کمتری را در این بازو گذراندند (4/3± 12% در مقابل0/1± 26%، (001/0p < )). همچنین در آزمون تشخیص قلمرو گروه استرس صوتی تاخیر بیشتری در ورود به بخش بیگانه داشتند (31±289 در مقابل 14±162 ثانیه، 001/0p < ). همچنین هسته جانبی آمیگدال گروه استرس صوتی بزرگ‌تر بود (106× 20±621 در مقابل 106× 14±395 میکرومتر‌مکعب، 01/0p < ).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مواجهه مزمن با سر و صدا باعث افزایش اضطراب و نیز حجم هسته مرکزی آمیگدال رت می‌شود. این تحقیق تجربی، نگرش مفیدی در درک برخی از جنبه‌های پاتوفیزیولوژی اختلالات اضطرابی ناشی از استرس صوتی ارایه می‌کند.