فرسودگی شغلی و شاخص‌های تاثیرگذار محیط کار بر آن در بین پزشک‌های خانواده خراسان رضوی

مقدمه: فرسودگی شغلی سندرومی است که در نتیجه استرس شغلی به وجود می آید و می‌تواند موجب کاهش بازده کاری، افزایش غیبت از کار و هزینه‌های بهداشتی و کاهش کیفیت خدمات به بیمار و حتی نارضایتی از خدمات پزشکی می‌شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین فرسودگی شغلی پزشک های خانواده و شاخص‌های محیط کار موثر بر آن بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 145 پزشک خانواده شاغل در دانشگاه علوم پزشکی خراسان رضوی به صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند.داده‌ها توسط، پرسشنامه اطلاعات فردی، مقیاس فرسودگی شغلی مازلاک و پرسشنامه شاخص‌های محیط کار گردآوری و به صورت خودگزارشی تکمیل شدند. نتایج با استفاده از آزمون‌های توصیفی و تحلیلی توسط نرم‌افزارspss نسخه 16 تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته‌ها: میانگین سن شرکت کنندگان 87/4±57/32 بود که 2/37% (54 نفر) مرد و 8/62% (91 نفر) زن با میانه سابقه کار 39 ماه در تیم سلامت بودند. فرسودگی شغلی در ابعاد کفایت شخصی و مسخ شخصیت، متوسط و در بعد خستگی هیجانی بالا بود. شاخص‌های محیط کار با خستگی هیجانی و مسخ شخصیت همبستگی معکوس و با کفایت شخصی همبستگی مثبت معنادار داشتند.نتیجه‌گیری: با توجه به این که در پزشک‌های خانواده، شدت فرسودگی در ابعاد مختلف آن با عوامل محیط کار مرتبط می‌باشد، با تغییر مثبت در حیطه‌های مختلف محیط کار می‌توان به کاهش فرسودگی آنان کمک نمود.