خطر قابل پذیرش برای ناتوانی ناگهانی از منظر سلامت شغلی

یکی از متغیرهای اصلی در ارزیابی تناسب شغلی، خطر بوده که با ارزیابی خطر احتمال بروز مشکلات پزشکی یا تشدید آنها در شغل فرد مورد بررسی قرار می گیرد. ارزیابی خطر فردی با مفهوم ذکر شده در مشاغل حساس از نظر ایمنی مانند خلبانی و رانندگی در ارزیابی تناسب شغلی از اهمیت ویژه ایی برخوردار می باشد. ناتوانی پزشکی از وضعیتهای پزشکی می باشد که رخدداد آن در مشاغل حساس از نظر ایمنی می تواند باعث حوادث مرگبار برای شاغل، همکاران و مسافران را بدنبال داشته باشد. ناتوانی پزشکی می تواند به علتهای مختلف مانند حوادث قلبی عروقی، حوادث عروقی مغزی، هایپوگلیسمی، تشنج و....رخ دهد. نقص های انسانی یا مهندسی می توانند باعث بروز حوادث مرگبار در مشاغل حساس از نظر ایمنی گردند. معمولاً علت یک دهم این حوادث مربوط به نقص های انسانی بوده و از این میزان نقص های انسانی، یک دهم منتسب به ناتوانی پزشکی می باشد. در واقع 100/1 نقص های منتج به حوادث شغلی مرگبار مربوط به ناتوانی پزشکی می باشد. میزان خطر قابل پذیرش جهت رخداد ناتوانی پزشکی بر حسب علت و بیماری زمینه ایی منتج شده به ناتوانی پزشکی و برحسب شغل و شرایط کاری شاغل می تواند متفاوت باشد. بعلتهای مختلف میزان خطر قابل پذیرش برای رخداد ناتوانی پزشکی را نمی توان صفر در نظر گرفت. ارزیابی و تعیین میزان خطر فردی شاغل جهت بروز ناتوانی پزشکی و مقایسه آن با میزان خطر قابل پذیرش در مشاغل حساس از نظر ایمنی یکی از موارد تعیین کننده در تصمیم گیری پزشکان سلامت شغلی برای ارزیابی تناسب شغلی فرد جهت اشتغال در مشاغل حساس از نظر ایمنی محسوب می گردد.