تاثیر افزایش سن و اضافه وزن بر شاخص های زیست حرکتی و عوامل خطرزای قلبی- عروقی آتش نشانان مشهد

مقدمه: آتش نشانی در زمره طاقت فرساترین و خطرناک ترین مشاغل است به طوری که 96 درصد مرگ های در حال خدمت آتش نشانان در افراد بالای 40 سال گزارش شده است. در طی انجام وظایف واقعی و شبیه سازی شده آتش نشانی و اطفای حریق، فعالیت بالای سیستم سمپاتیک و ضربان های قلبی بیش از 95 درصد حداکثر ضربان قلب روی می دهد. هدف از این مقاله تعیین تاثیر افزایش سن و اضافه وزن بر شاخص های زیست حرکتی و عوامل خطرزای قلبی عروقی سه گروه سنی آتش نشانان مشهد بود.روش بررسی: در این تحقیق 195 آتش نشان از 26 ایستگاه آتش نشانی به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی ساده انتخاب شدند و در سه گروه سنی: i: 3425؛ ii: 4435 و iii: 54 45 سال قرار گرفتند. پس از اندازه گیری ابعاد بدنی؛ توان هوازی، بی هوازی، قدرت انفجاری، استقامت عضلانی، چابکی عمومی و قدرت گریپ دست به عنوان شاخص های زیست حرکتی و tg؛ tc؛ ldlc؛ hdlc؛ شاخص های آتروژنیک نمونه های خونی به عنوان عوامل پیشگوی خطرزای قلبی عروقی اندازه گیری شد. جهت مقایسه متغیرها در سه گروه سنی از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.نتایج: میانگین شاخص های زیست حرکتی و عوامل خطرزای قلبی عروقی سه گروه سنی تفاوت معنی دار نشان دادند(05/0>p). به عبارت دیگر، شاخص های زیست حرکتی و عوامل خطرزای قلبی عروقی درگروه سنی 25 تا 34 سال نسبت به دو گروه دیگر در وضعیت مطلوب تر قرار داشت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد با افزایش سن؛ آتش نشان مشهد دچار اضافه وزن و چاقی می شوند و هم چنین وضعیت آمادگی و سلامت جسمانی آن ها در معرض خطر افت قرار می گیرد.