بررسی ارتباط بین ریسک‌های مدیریت زنجیره تامین سایبری و ریسک‌های مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی به روش تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری (مطالعه موردی: شرکت داروپخش)

به‌طور کلی ساختار ریسک‌های مدیریت زنجیره‌های تامین به وسیله تجارت الکترونیک و اینترنت تغییر کرده است. هزاره جدید با ظهور فناوری اطلاعات و محیط کسب‌ و کار جدید، منجر به ایجاد مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی شده است. از طرفی مدیریت ریسک زنجیره تامین سایبری یک ضابطه جدید طراحی‌شده برای کمک به مجریان فناوری اطلاعات در بیان چالش‌های جهانی‌سازی سریع و انتشار خارجی سیستم‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است. هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی عوامل ریسک مدیریت زنجیره تامین سایبری و تاثیر آن بر عوامل ریسک مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی است. این مقاله از نوع پژوهش کاربردی و به روش توصیف و از نوع همبستگی بوده و از تکنیک‌های تحلیل عاملی تاییدی و مدل معادلات ساختاری در تعیین عوامل موثر بر ریسک مدیریت زنجیره تامین سایبری و الکترونیکی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه است. برای سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. براساس نتایج حاصل، مشخص شد که پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تامین سایبری (محیطی، اطلاعاتی، مشتری، زیرساخت‌ها، سازمانی) و پنج عامل ریسک در مدیریت زنجیره تامین الکترونیکی (سیاسی، فناوری، انسانی، زیرساخت‌ها و امنیت) در شرکت داروپخش موثر است. در این راستا تحلیل عاملی تاییدی و مدل‌سازی ساختاری پیشنهاد می‌کند که بین ریسک‌های زنجیره تامین سایبری و ریسک‌های زنجیره تامین الکترونیکی رابطه مثبت و معناداری در شرکت داروپخش وجود دارد.