نگرش معلمان پایه ابتدایی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر

پژوهش پیمایشی حاضر با هدف، بررسی نگرش معلمان پایه‌ی ابتدایی به آموزش و پرورش فراگیر انجام شده است. بدین‌منظور با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 177 معلم (149 زن و 28 مرد) دوره‌ی ابتدایی که در سال تحصیلی 1394-1393 مشغولبه تدریس بوده‌اند، از ناحیه‌ی 3 شهر تهران انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی، سنجش نگرش به آموزش دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در کلاس‌های درس عادی (atms) استفاده شد. داده‌های به‌دست آمده از طریق آزمون تیاستودنت تک‌نمونه‌ای و مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به‌دست آمده نشان داد که به‌طور کلی معلمان پایه ابتدایی نسبت به آموزش و پرورش فراگیر دارای نگرش منفی بوده‌اند و آن‌ها نه تنها نسبت به فلسفه‌ی آموزش فراگیر، شناخت کافی نداشته‌اند بلکه توانایی‌های خود در تدریس به دانش‌آموزان با نیازهای ویژه را نیز ضعیف برآورد کرده‌اند. نتایج به‌دست آمده هم‌چنین نشان داد که آنها رفتارهای دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در کلاس درس را منفی ارزیابی کرده‌اند. در نهایت بین نگرش کلی معلمان نسبت به فلسفه فراگیرسازی با جنسیت و گذراندن دوره‌های آموزشی رابطه‌ای مشاهده نشد. نتایج به‌دست از این پژوهش به دلیل اهمیت تاثیر آن بر فرایند فراگیرسازی در نظام آموزشی کشور برای سیاست‌گزاران و برنامه‌ریزان حایز اهمیت فراوان است.