مدرسه زندگی باید در پی تربیت کدام شهروند مطلوب باشد؟

نظام آموزش و پرورش به طور بالقوه یکی از تعیین کننده ترین نهادها در تحقق مفاد سند چشم انداز توسعه کشور است، اما ایفای نقش مناسب در این زمینه مستلزم دارا بودن رهنمودهایی در توسعه نظام آموزش و پرورش کشور است. این نظام در راستای تحقق سند توسعه کشور مستلزم دارا بودن برداشت مشخص در خصوص انسان مطلوب برای نظام آموزشی می باشد. از آن جایی که آموزش و پرورش به عنوان محور توسعه پایدار، وظیفه تربیت نیروی انسانی مطلوب و ماهر جهت کار در بازار پرخطر جهانی و تداوم آموزش آن ها را به همراه سایر نهادها به عهده دارد، با تدوین یک سند ملی در مورد توسعه آموزش ها می تواند نیروی انسانی کشور را برای ورود به عصر دانایی در چهار بعد فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آماده کند. مهم ترین مساله در این پژوهش عبارت است از: بررسی ویژگی های انسان مطلوب نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران در افق بیست ساله (1404 – 1384). پژوهش حاضر در قالب چهار محور زیر و به صورت مطالعه اسنادی انجام شده است - مطالعات تطبیقی (نظام-های آموزش و پرورش، سازمان ها و نهادهای بین المللی و انجمن های علمی، تخصصی حوزه پژوهش در تربیت) - اسناد و مدارک رسمی توسعه کشور (کلیه وزارتخانه ها و سازمان های دولتی) 3) اسناد و مدارک قانونی (کلیه مصوبات مربوط به فرهنگ و آموزش و پرورش توسط مراجع قانونی کشور) - مطالعات آینده پژوهی (کلیه منابع تدوین شده به زبان فارسی و انگلیسی در حوزه مورد بررسی). به منظور گردآوری داده-های این تحقیق از فیش های ثبت داده ها استفاده شده است. منابع اطلاعاتی مورد استفاده اسناد اداری و دولتی، اسناد پژوهش کتابخانه ای، منابع مرجع و سایت های اینترنتی می باشد. روش پژوهش تحلیلی کیفی می باشد. بدین منظور تحلیل های انجام شده در قالب جداول اطلاعاتی و تطبیقی آماده شده اند. آن چه که از این مطالعات حاصل شد عبارت است از منشور یا اعلامیه ای که شکل اولیه ویژگی های انسان مطلوب را در قالب 10 طبقه اصلی، 60 مفهوم فرعی و ویژگی عرضه نموده است.