الگوی ساختاری رابطه توانمندسازی روان شناختی و رضایت شغلی با نقش واسطه ای خودکارآمدی و خودتنظیمی (مورد مطالعه: دانشگاه خوارزمی)
|
|
|
|
|
نویسنده
|
پهلوان صادق اعظم ,عبداللهی بیژن
|
منبع
|
مديريت و برنامه ريزي در نظام هاي آموزشي - 1394 - دوره : 8 - شماره : 14 - صفحه:85 -112
|
|
|
چکیده
|
هدف پژوهش حاضر شناسایی ارتباط توانمندسازی روانشناختی و رضایت شغلی با نقش واسطهای خودکارآمدی و خودتنظیمی است که با روش همبستگی و اجرا با پرسشنامههای توانمندسازی روانشناختی، خودکارآمدی، خودتنظیمی و رضایت شغلی بر روی 310 کارشناس حوزهی ستادی دانشگاه خوارزمی در سال 1392، که به روش سرشماری انتخاب شدند، انجام شد. مدل معادلات ساختاری در پژوهش شامل 1 سازه مکنون مستقل توانمندسازی روانشناختی و 3 سازه مکنون وابسته خودکارآمدی، خودتنطیمی، رضایت شغلی است. یافته ها حاکی از تاثیر معنادار و مستقیم توانمندسازی روانشناختی بر خودکارآمدی (37/0? = )، بر خودتنظیمی (55/0? = )، و بر رضایت شغلی (86/0=? )، تاثیر معنادار و مستقیم خودکارآمدی بر خودتنظیمی (34/0b = ) و بر رضایت شغلی (37/0b = ) و تاثیر معنادار و معکوس خودتنظیمی بر رضایت شغلی (54/0- b =) در مدل است. نتایج بیانگر تاثیر مستقیم توانمندسازی روان شناختی با مضمون خودمختاری، ریسک پذیری، رشد شخصی و مسیولیت بیشتر در تصمیم گیری بر خودکارآمدی یعنی قضاوت فرد درباره توانایی هایش برای سازماندهی، اجرای وظایف و مقابله با مشکلات شغلی و نیز تاثیر مستقیم هر دو سازه بر میزان خودتنظیمی و شکل گیری رضایت شغلی و متعاقباً موفقیت سازمان است؛ در حالیکه، خودتنظیمی با مفهوم تلاش منظم جهت کسب اهداف شخصی و سازمانی تاثیر غیرمستقیم بر رضایت شغلی داشته است.
|
کلیدواژه
|
توانمندسازی روانشناختی ,رضایت شغلی ,خودکارآمدی ,خودتنظیمی ,دانشگاه خوارزمی
|
آدرس
|
دانشگاه خوارزمی, ایران, دانشگاه خوارزمی, ایران
|
|
|
|
|
|
|