مطالعه نقش میانجی مولفه های توانمندسازی روان‌شناختی در تبیین ارتباط سازوکارهای یادگیری سازمانی و رضایت شغلی کارکنان دانشگاه کردستان

هدف تحلیل روابط بین مولفه های یادگیری سازمانی و توانمندسازی روان‌شناختی با رضایت شغلی کارکنان است. این پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی و همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه کردستان به تعداد 198 نفر، که نمونه ای به حجم 116 نفر از کارکنان به شیوه نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش‌نامه یادگیری سازمانی نیفه (2001)، توانمندسازی روان شناختی وتن و کمرون (1998) و رضایت شغلی مینه سوتا (1967) بود. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل مسیر نشان داد که تمام مولفه های یادگیری سازمانی به استثنای توسعه شایستگی های کارکنان و چشم انداز مشترک و نیز تمام مولفه های توانمندسازی روان‌شناختی ارتباط معنی‌داری با رضایت شغلی داشتند. هم‌چنین سه مولفه احساس خودمختاری، احساس تاثیر و احساس اعتماد نقش میانجی را در ارتباط بین سازوکارهای یادگیری سازمانی و رضایت شغلی ایفا می‌کردند.