اثربخشی فعالیت های فوق برنامه دانشگاه شهید بهشتی

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی فعالیت های فوق برنامه دانشگاه شهید بهشتی از دیدگاه دانشجویان بود که کوشش شده است با رویکردی سیستمی وضعیت مولفه های دروندادی، فرایندی و بروندادی فعالیت های فوق برنامه مشخص و پیشنهادهایی جهت بهبود و ارتقا مطلوبیت فعالیت ها ارایه گردد. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی، از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی و جامعه آماری مورد مطالعه دانشجویان فعال و غیر فعال در فعالیت های فوق برنامه بوده اند که از بین دانشجویان فعال 84 نفر و دانشجویان غیر فعال 375 نفر با استفاده از جدول مورگان و به روش تصادفی نسبی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات و داده های لازم از پرسشنامه محقق ساخته و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه، آزمون t برای گروه های مستقل، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون شفه) استفاده شد. به طور کلی یافته های پژوهش نشان داد فعالیت های فوق برنامه از دیدگاه دانشجویان فعال، اثربخش ولی از دیدگاه دانشجویان غیر-فعال، اثربخش نبوده است.