مقایسه اثربخشی مدارس هیات امنایی و عادی استان همدان بر اساس مدل ترکیبی پارسونز- سنجری

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی مدارس هیات امنایی استان همدان و مقایسه آن با مدارس عادی انجام گرفت. روش پژوهش علی-مقایسه‌ای بود. جامعه‌ی آماری کلیه‌ی معلمان مدارس هیات امنایی و عادی استان همدان بود که با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای 62 مدرسه و 485 معلم انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه «رضایت شغلی» بریفییلد و روث (1951) با پایایی 0.84، پرسش‌نامه «سلامت سازمانی مدارس» ساعتچی و همکاران (1390) با پایایی 0.94، پرسش‌نامه «سنجش نوآوری» اتلای و اکیف (1982) با پایایی 0.78 و پرسش‌نامه «کیفیت آموزشی و پرورشی مدرسه» سنجری و همکاران (1385) با پایایی 0.98 بود. با کاربرد آزمون t و تحلیل واریانس یک‌راهه تفاوت بین مدارس عادی و هیات امنایی در مولفه‌های سلامت سازمانی (2.46=t؛ 0.05>p) و کیفیت امور آموزشی و پرورشی معنادار شد (32.27=t؛ 0.05>p) اما در نوآوری سازمانی (0.7=t؛ 0.48=p) و رضایت شغلی تفاوتی مشاهده نشد (0.4=t؛ 0.69=p). در مولفه‌هایی که تفاوت معنادار بود، مدارس هیات امنایی وضعیت بهتری داشتند. بین دوره‌ها از نظر نوآوری سازمانی (6.02=f؛ 0.05>p)، سلامت سازمانی (18.51=f؛ 0.05>p)، رضایت شغلی (11.96=f؛ 0.05>p) و کیفیت امور آموزشی و پرورشی(32.08=f؛ 0.05>p) بر حسب مقطع تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت.