انگیزه ها و استدلال های پریست در دفاع از دوحقیقت باوری

دوحقیقت باوری(dialetheism) دیدگاهی است که می‌گوید برخی از تناقض‌های صادق وجود دارند. ازآنجایی‌که در منطق سنتی(ارسطوئیکلاسیک) اصل امتناع تناقض(lnc) معتبر و برقرار است، این دیدگاه چالش‌ برانگیز است. در این مقاله سعی می‌شود که مسئله‌ی اساسیِ دوحقیقت باوری توضیح داده شود، و استدلال‌ها و انگیزه‌های گراهام پریست را در عدم پذیرش اصل امتناع تناقض و روی آوردن به منطق‌های فراسازگار بررسی شود. بنابر این، در بخش های پی در پی، سعی می کنیم وجودِ دوصدقه ها یا تناقض های صادق را در نظام های حقوقی، زبان طبیعی و زبان فرمال و جهان خارج نشان دهیم و دلایل پریست برای پذیرفتنِ آن ها و نقدِ وی از دیدگاه های رقیب را بیان کنیم. با انجام این کارها به نظر می رسد برای مان مشخص می شود به شرط آنکه نقضی بر استدلال های پریست وارد نباشد، دیدگاه پریست در پذیرشِ تناقض های صادق، می تواند پذیرفتنی یاشد.

Priest on dialetheism: examination of some of his motivations and arguments

Dialetheism is the view that some (and not all) contradictions are true. Since in classical logic the principle of impossibility of contradiction (the Law of NonContradiction, i.e., LNC) is widely accepted, the challenge between dialetheism and classical logic surely occurs. In this paper we have tried to explain the main problem of dialetheim and also examined Graham Priest’s arguments against LNC and his advocating to paraconsistent logic. Accordingly, Priest’s examples of dialetheic propositions in some systems such as Law, Natual and Formal Languages and Actual world are examined and criticized. The result is that if Priest’s argument be sound dialetheism may be acceptable. Dialetheism is the view that some (and not all) contradictions are true. Since in classical logic the principle of impossibility of contradiction (the Law of NonContradiction, i.e., LNC) is widely accepted, the challenge between dialetheism and classical logic surely occurs. In this paper we have tried to explain the main problem of dialetheim and also examined Graham Priest’s arguments against LNC and his advocating to paraconsistent logic. Accordingly, Priest’s examples of dialetheic propositions in some systems such as Law, Natual and Formal Languages and Actual world are examined and criticized. The result is that if Priest’s argument be sound dialetheism may be acceptable.