پژوهشی نقادانه در باب تبیین گرایس از تابع ارزش بودن شرطی‌ها در زبان طبیعی بر اساسِ مفهومِ اظهارپذیری
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
کلانتری علی
|
|
منبع
|
منطق پژوهي - 1396 - دوره : 8 - شماره : 2 - صفحه:123 -152
|
|
چکیده
|
اداتِ منطقی در منطقِ کلاسیکِ گزاره‌ها بنا بر تعریف تابع ارزش (truth function)هستند. فیلسوفانِ منطق و زبانِ معاصر دو نظر عمده در بابِ تابعِ ارزش بودنِ اداتِ متناظر با اداتِ منطقی در زبانِ طبیعی (که عبارتند از چنین نیست که، و، یا و اگر...آنگاه...) مطرح نموده‌اند. برخی استدلال کرده‌اند که اداتِ متناظر با اداتِ منطقی در زبانِ طبیعی تابعِ ارزش نیستند و در مقابل برخی نیز استدلال‌هایی به نفع تابعِ ارزش بودنِ اداتِ مذکور ارائه نموده‌اند. در این میان، دفاعیاتِ گرایس (1975) از تابعِ ارزش بودنِ شرطی‌ها (اگر...آنگاه...) در زبانِ طبیعی که بر اساسِ مفهومِ اظهارپذیری (assertibility) و معنای ضمنیِ (implicature) عبارات صورتبندی شده از ثقلِ مهمی در منابعِ فلسفیِ چند دهۀ اخیر برخودار بوده است. هدفِ اصلی این مقاله بررسی و سپس نقدِ دفاعیاتِ گرایس در خصوصِ تابعِ ارزش بودنِ شرطی‌ها در زبانِ طبیعی است.
|
|
کلیدواژه
|
تابعِ ارزش، شرطی‌ها، زبان طبیعی، گرایس، اظهارپذیری
|
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, گروه فلسفه, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
seyedali.kalantari@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|