نگاهی انتقادی بر رویکرد هرمنوتیکی نصرحامد ابوزید در تفسیر قرآن

نصرحامد ابوزید با دل‌سپردگی به نظریات زبان‌شناسی و هرمنوتیکی، بر آن است تا با تاویل متجددانه قرآن، الفتی میان سنت و تجدد برقرار سازد. وی روش خود را یگانه روش فهم قرآن می‌داند که طی آن، قرآن مطابق با اوضاع زمانه خود تفسیر می‌شود. در این رویکرد برخی از آیات صرفاً شاهدی تاریخی و محکوم به فراموشی، برخی با قابلیت تاویل مجازی، و برخی نیز متونی با قابلیت توسعه‌اند. در این مقاله نظریات وی در باب وحی، احتساب قرآن به عنوان متنی تاریخ‌مند و محصولی فرهنگی، و اجتهاد پویا مورد بررسی قرار می‌گیرد. روش تحقیق تحلیلی و انتقادی است. منابع مورد استفاده نیز عبارت‌اند از کتاب‌ها، مقالات، و مصاحبه‌های انتشاریافته از ابوزید در نشریات و سایت‌های اینترنتی، کتاب‌ها و مقالاتی که در بررسی دیدگاه‌های ابوزید منتشر شده و منابعی که به نقد و بررسی استفاده از روش هرمنوتیکی در تفسیر قرآن پرداخته‌اند.