بررسی و تحلیل معجزه به مثابه معضل شر از دیدگاه جیمز کلیر

معضل شر و مسئله ی معجزه،از مهمترین مسائل فلسفه ی دین می باشد. جان مکی، ویلیام رو و سایر فیلسوفان مسئله ی منطقی شر و مسئله ی شواهدی شر را مطرح می سازند، حال آن که جیمز کلر معجزه را به منزله ی مسئله سوم شر مطرح ساخته است. جیمز کلر معجزه را به دو قسم، معجزات معرفتی و عملی تقسیم میکند و معتقد است که احتمال وقوع معجزات به هر دو معنای مزبور در حقیقت مسئله ی شر را تقویت می کند و آن را به یک معضل برای صفاتی همچون قادر مطلق، عالم مطلق و نیک خواهی محض خداوند برمی شمارد. جیمز کلر با استناد بر پارادایم علوم تجربی، درک مدرنی از معجزه به عنوان تعلیق موقت یک یا چند قانون طبیعت که با قدرت الهی انجام شده است را الگوی کار خود قرار می دهد و بهره مندی تنها گروهی خاص از معجزه را در تناقض با عدالت خداوند می داند. حال آن که از نظر حکماء و متکلمین مسلمان اولا بر خلاف دیدگاه متفکران غربی معجزه از جهت خرق عادت بودن صرفا با قوانین علوم تجربی و با تجربه عادی و روزمره انسان مخالف است، نه اینکه خارج از قانون وقواعد عقلی-فلسفی باشد. ثانیا، معجزه حجت عمومی خداوند است و آن نه تنها فقط برای فرزانگان، بلکه برای همگان مفید وحجت آن غیر قابل انکار است.

Critical assessment and analysis miracles as a problem of Evil from the point of view of James A. Keller

The problem of evil and the problem of miracles are among the most important issues in the philosophy of religion. J.L Mackey, William L. Rowe and other philosophers raise the problem of the logic of evil and the problem of evidence of evil, while James A.Keller proposes the problem of miracles as the third problem of evil. James Keller divides miracles into epistemological and practical miracles, and believes that the possibility of miracles occurring in both senses actually reinforces the problem of evil and making it a dilemma for attributes such as omnipotence, omniscience, and pure benevolence of God.  James A. Keller citing the paradigm of the experimental sciences and uses the modern understanding of miracles as a temporary suspension of one or more laws of nature performed by divine power, and sees the benefit of only a particular group of miracles as contradicting God’s justice. According to Muslim scholars and theologians, first of all, contrary to the view of Western thinkers, the miracle of breaking the habit is contrary only to the laws of the experimental sciences and to the ordinary and everyday experience of man, and not outside the law and rational-philosophical rules.  Secondly, the miracle is the general authority of God, and it is useful not only for the sages, but also for all, and its authority is undeniable.