تاثیر ویژگی های ریزرخساره ای و دیاژنزی در کنترل کیفیت مخزنی سازند آسماری در میدان گازی گورزین، حوضه زاگرس، جنوب ایران

سازند آسماری در میدان گازی گورزین با مرز ناپیوستگی فرسایشی بر روی نهشته های پلاژیک و مارن سازند پابده قرار دارد و با یک مرز تدریجی توسط نهشته های تبخیری سازند گچساران به عنوان سنگ پوش مخزن آسماری پوشیده می شود. مجموع ضخامت بررسی شده در یکی از چاه های این میدان، 183 متر است. سنگ شناسی آسماری در این برش شامل تناوبی از سنگ آهک، آهک دولومیتی و رسی و شیل، به همراه مارن سبز است. با مطالعات سنگ شناسی و آنالیز رخساره ای توالی این سازندها، 12ریزرخساره شناسایی شدند که یک رمپ کربناته از مناطق ژرف دریایی تا محیط سبخایی است و در یک سکانس پسرونده ایجاد گردیده است. این رمپ شامل محیط های عمیق، دریای باز، ریف کومه ای، سد زیستی غیر زیستی، لاگون و محیط جزر و مدی است که با توجه به تغییرات سریع رخساره ها و نهشته شدن رسوبات تبخیری گچساران، موید یک محیط در حال بسته شدن می باشد. تاریخچه دیاژنزی که کربنات های آسماری در برش مورد مطالعه طی کرده اند شامل: الف) دیاژنز فریاتیک دریایی: جایی که زیست آشفتگی، میکریتی شدن و سیمانی شدن رخ داده است. ب) دیاژنز آبهای جوی: جایی که باز بلوری شدن، سیمانی شدن و انحلال به ثبت رسیده است. ج) دیاژنز دفنی: جایی که انحلال حاصل از فشارتراکم و شکستگی رایج هستند رخ داه است. ریزرخساره ها دارای تنوع گسترده ای از خصوصیات مخزنی می باشند به همین دلیل یک مخزن ناهمگن را شکل داده اند. در این بین ریز شکستگی ها عمدتاً یک تاثیر بسیار قوی بر کیفیت مخزن در این رخساره ها اعمال می کنند. حضور همزمان فضاهای انحلال یافته و شکستگی در مخزن مقدار زیادی تراوایی را افزایش داده است. بهترین کیفیت مخزنی در ریزرخساره گرینستون/ پکستون دارای دانه های پوششی با تخلخل از نوع قالبی می باشد که به واسطه انحلال لیتولوژی پکستون اووئیددار در جریان دیاژنز آب های جوی ایجاد شده است.