ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ اﯾﺮان و ﮐﺮه ﺟﻨﻮﺑﯽ در ﭼﻬﺎر دﻫﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدی- ﺳﯿﺎﺳﯽ

ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف» ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ اﯾﺮان و ﮐﺮه ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدی - ﺳﯿﺎﺳﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺮی ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﻧﻈﺮﯾﺎت آﻣﺎرﺗﯿﺎﺳﻦ ، ﺷﯿﻠﺰوآدرﯾﺎن ﻟﻔﺖ وﯾﭻ اﺳﺖ. ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ آراء ﻧﻈﺮی اﯾﻦ ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮان ﺑﻮﯾﮋه ﻟﻔﺖ وﯾﭻ، دوﻟﺖ ﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮔﺮا ﭼﻨﺪ وﯾﮋﮔﯽ دارﻧﺪ اﻋﻢ از:1- ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮔﺮا 2-اﺳﺘﻘﻠﺎل ﻧﺴﺒﯽ دوﻟﺖ 3-ﻗﺪرت دﯾﻮان ﺳﺎﻟﺎراﻧﻪ 4-ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺿﻌﯿﻒ ﻣﺪﻧﯽ 5-ﺑﺴﺘﺮ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻄﺒﯿﻘﯽ - ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده؛ ﻓﯿﺶ ﺑﺮداری و اﺳﻨﺎد و آﻣﺎرﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮده ﺖ .ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻣﻮاﻧﻊ و ﺑﺎزدارﻧﺪﮔﯽ ﻫﺎ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﯾﺮان ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﻧﺒﻮد ﺗﻌﺮﯾﻒ روش از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ،ﺗﻌﺪد اﻫﺪاف و اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ، ﻧﻈﺎم آﻣﺎری و اﻃﻠﺎﻋﺎت ﻏﯿﺮ ﺷﻔﺎف و ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪﭘﺮوازاﻧﻪ و ﻏﯿﺮ واﻗﻌﯿﻒ ﻓﻘﺪان ﻧﮕﺎه آﯾﻨﺪه ﺷﻨﺎﺳﯽ در ﺗﺪوﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ، ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮدن اوﻟﻮﯾﺖ ﻫﺎ،ﻓﻘﺪان اﺳﺘﺮاﺗﮋی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﻨﻌﺘﯽ، ﻋﺪم ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ، اﺳﺖ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﮑﺎﯾﺖ از آن دارد ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﺮه ﺟﻨﻮﺑﯽ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ زﯾﺮﺳﺎﺧﺖﻫﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ، اﻫﻤﯿﺖ دادن ﺑﻪ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش و ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻧﯿﺮوی ﮐﺎر، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ﺻﺤﯿﺢ ﺑﯿﻦ دوﻟﺖ و ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ، اﺻﻠﺎح ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﻮﻟﯽ و ﻣﺎﻟﯽ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻌﻪ، اﺳﺘﺮاﺗﮋی ﺗﺸﻮﯾﻖ و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺻﺎدرات، در اوﻟﻮﯾﺖ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ در ﮐﺸﻮر اﯾﺮان، زﻣﺎن ﺑﺮ ﺑﻮدن ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺛﺒﺎت و آراﻣﺶ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻫﻤﻮاره ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺮ ﺳﺮ راه رﺷﺪ و ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ و ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدی ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽآﯾﺪ. ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژﯾﮏ و ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت ﺟﺎﻣﻊ ﺗﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ در ﻧﺤﻮه ﺗﻌﺮﯾﻒ و اداره ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻗﺘﺼﺎدی از ﻗﺒﯿﻞ ﺟﻬﺶ از اﻗﺘﺼﺎد ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻪ دوﻟﺘﯽ ﻧﻮﺳﺎنﻫﺎی ﺷﺪﯾﺪی ﺑﺮ روﻧﺪ اﻗﺘﺼﺎد ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ دو ﮐﺸﻮر ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ اﯾﺮان در روﻧﺪ ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدی- ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر را ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ.