رابطه عوامل فرهنگی ومذهبی با شادمانی اجتماعی (مورد مطالعه: ساکنان شهر اصفهان)

یکی از نیازهای اساسی انسان که می تواند در جنبه های اجتماعی، فرهنگی زندگی او تاثیر داشته باشد احساس شادمانی و نشاط می باشد ، پژوهش حاضر به رابطه عوامل فرهنگی و مذهبی با شادمانی اجتماعی  و تاثیر آن بر توسعه اجتماعی(مورد مطالعه: ساکنان شهر اصفهان) پرداخته، جامعه آماری شامل 1663834 نفرجمعیت 10 ساله و بیشتر ساکن اصفهان  که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 600 نفر، روش نمونه گیری سهمیه ای ای متناسب با حجم و سپس تصادفی اتفاقی انتخاب شد. چارچوب نظری َشامل: فور دای س، بوردیو، سیلگمن و الیسون البته نظریه غالب بوردیو است. و پایایی کل. مقادیر آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه و شاخص های پژوهش از مقدار 0.7 بیشتر است. نتایج تحقیق نشان داد میزان احساس شادمانی اکثریت نمونه آماری (69.5 ) متوسط می باشد و همچین بین دینداری (0.38)، سرمایه فرهنگی (0.41)، برنامه های رسانه های جمعی (0.47) و امکانات تفریحی و رفاهی (0.63) همبستگی مثبت و متوسط وجود دارد و بین جنس، سن، تحصیلات ، درآمد ، شغل و احساس شادمانی نیز رابطه وجود دارد.نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ضرایب کلیه‌ی متغیرهای مستقل در مدل رگرسیونی برازش شده، در سطح خطای 0.05 معنی‌دار هستند (0.05>p) و 28.9 درصد تغییرات شادمانی از طریق مدل رگرسیونی با متغیرهای مستقل توضیح داده شده است و بیشترین تاثیر نیز مربوط به متغیر مستقل دینداری و کمترین تاثیر سرمایه فرهنگی  می باشد.