تحلیل ابعاد انتقادی شهر پست‎مدرن در سینمای جهان

پست‌مدرنیسم حاصل تلاقی‌ای است که در بافت فضا و زمان، میان چرخش فلسفی در ماهیت زیبایی‎شناسی و جریان رو به رشد رسانه به‎وجودآمد. می‌توان گفت رسانه علتی برای وجود پست‌مدرنیسم است و در عین حال معلول آن. از سوی دیگر، رسانه‎ها نیز به شیوه‎ای مستقیم یا غیرمستقیم تداعی و تحول پدیده‎ها را نشان‎می‎دهند. بنابراین، رسانه به عنوان یک ابزار انتقادی قدرتمند، می‌تواند همه‎چیز (حتی خودش را) به چالش بکشاند. رسانه با ابزار و خصوصیات تصویرگرانۀ خویش در به نمایش درآوردن شرایط خاص، قابلیت به منصۀ ظهور رساندن نیازهای زیبایی‌شناختی فلسفۀ پست‌مدرن را در ایجاد توهم واقعیت و تولید فراواقعیت‌ها دارد. هدف این پژوهش بررسی چگونگی استفاده از رسانۀ سینما در راستای نمایش ناکامی‌های پست‌مدرنیسم در حیطۀ شهر است. برای نیل به این مهم، ماتریس‎هایی دوبُعدی طراحی شده‎اند که یک بُعد آن را ابعاد فرمال انتقادی شهر پست‌مدرن و بُعد دیگر آن را اصول فرمال فیلم تشکیل‎می‌دهد. دستاوردهای پژوهش ـ ‎که ریشه در تحلیل 23 فیلم دارند ‎ـ نخست، در قالب یک ماتریس نهایی، نوعی درک تصویری را از مضامین شهر پست‎مدرن ارائه‎داده و ابعاد انتقادی شهر پست‎مدرن را در قالبی سینمایی به‌صورتی نظام‌مند به تصویر می‌کشد؛ دوم، نشان‎می‌دهد که دو بُعد تخیل و تجارت، بیش از ابعاد دیگر در سینمای منتقد شهر پست‌مدرن نمایانده شده‌اند و نقش اصول فرمال کارکردی، ریتمیک و تباین، بیش از دیگر اصول فرم فیلم بوده‌است.