مسیولیت وکیل مستعفی در قبال خسارت های وارد به موکل

وکالت، عقدی جایز است و به موجب ماده 678 قانون مدنی، به سبب عزل موکل یا استعفای وکیل، مرتفع می شود. طبق متون فقهی، وکیل امین می باشد و جز در صورت تعدّی و تفریط، ضامن نخواهد بود. اما آیا وکیل می تواند با استفاده از حق خود، بدون توجه به وضعیت موکل و اقداماتی که انجام داده است، استعفا داده و امور مربوط به موکل را رها سازد؟ در این صورت، آیا می توان گفت در قبال موکل هیچ گونه مسیولیتی ندارد، یا این که استعفای بی مورد او به مثابه تعدی و تفریط تلقی شده و مسیول خسارت های وارده به موکل است؟ پاسخ به این سوال در گرو تبیین نوع وکالت، شرایط وکیل، زمان و اوضاع و احوال مربوط به استعفای وکیل است. رفتارهایی چون عدم اعلام به موقع استعفا به موکل، نابهنگام بودن استعفا، تقصیر و قصد اضرار وکیل نیز مسلماً او را در موضع مسیولیت قرار خواهد داد. در این موارد، رفتار وکیل، مشمول یکی از این مبانی فقهی و حقوقی است: قاعده «لا ضرر»، نظریه «سو استفاده از حق» و نظریه «از دست دادن فرصت». «ماهیت ضرر و زیان وارد شده به موکل» نیز مورد توجه خواهد بود.