بررسی مصادیق وجوب تحری در عبادات از منظر فقه امامیه

تحری یکی از اصطلاحات فقهی است که در آن مکلف تلاش خود را برای رسیدن به مطلوب و مراد شارع به کار می‌گیرد. این پژوهش درصدد است با روش توصیفی و تحلیلی به این سوال اساسی پاسخ دهد که مصادیق وجوب تحری در عبادات چیست؟ تحری از آن جهت اهمیت دارد که مشروعیت آن برگرفته از قرآن، روایات، و عقل است و در عبادات کاربرد دارد و توجه به آن برای انجام دادن بهتر تکالیف الهی ضروری است. تحری چون شیوه‌ عملی است. بنابراین هدف کاربست تحری جلوگیری از اشتباه مکلف است. زیرا عدم التفات به آن منجر به قصور و فعل مکلف خواهد شد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که مصادیق وجوب تحری در عباداتی همچون تیمم، نماز، روزه، اعتکاف، و حج کاربرد عملی دارد.

examining the examples of the obligation of tahri in worship from the perspective of imamiyyah jurisprudence

tahri is one of the jurisprudential terms in which the obligee uses his efforts to achieve the desired and lawful purpose. this research tries to answer this basic question with a descriptive and analytical method what are the examples of obligatory tahrir in worship? tahri is important because its legitimacy is derived from the qur’an, hadiths and reason it is used in worship and it is necessary to pay attention to it in order to perform divine duties better. tahri is a practical method therefore, the purpose of using tahri is to prevent mistakes because not paying attention to it will lead to negligence and an obligatory act. the findings of the research indicate that; examples of the obligation of tahri in acts of worship such as tayammum, prayer, fasting, itikaf and hajj have a practical application.