بررسی راهبرد فقهی امر به معروف و نهی از منکر در کاهش آسیب‌های اجتماعی با تاکید بر راهکارهای احیا و ترویج این فریضۀ الهی

هدف دین مبین اسلام تامین سعادت دنیا و آخرت انسان‌ است، بنابراین خداوند برای رسیدن به این مقصود در همۀ زمینه‌ها دستورهای لازم را در اختیار انسان قرار داده است، و چنانچه هریک از این دستورها و قوانین به‌طور صحیح و کامل در جامعه نهادینه و اجرا شود، در همان راستا موجب کاهش آسیب‌های اجتماعی می‌شود. از آنجا که امر به معروف و نهی از منکر، زمینه‌ساز تربیت سالم اجتماعی است، با ایجاد حس مسئولیت‌پذیری در پیوندهای مختلف اجتماعی، در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی موثر است و نیز با حساسیت عمومی که در برابر گناه دارد، اجازه نمی‌دهد افراد دچار تباهی شوند. ازاین‌رو بسیاری از آسیب‌های اجتماعی به این دلیل در جامعه رواج پیدا می‌کند که این دو واجب مغفول می‌مانند و اقشار مختلف مردم در برابر آسیب‌های اجتماعی احساس بی‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی می‌کنند. در این مقاله ضمن بررسی نقش امر به معروف و نهی از منکر به‌عنوان راهبرد فقهی در کاهش آسیب‌های اجتماعی، راهکارهایی برای ترویج و احیای این دو فریضۀ الهی در جامعه ارائه می‌شود. هدف این است که اثر این دو واجب الهی در کاهش آسیب‌های اجتماعی شناسانده شود و همین مسئله سبب عمل کردن و گسترش آن در جامعه می‌شود، در نتیجه ناهنجاری‌ها و کجروی‌ها در جامعه کمرنگ و محو می‌شود. برای این منظور از روش توصیفی تحلیلی و از طریق جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت کتابخانه‌ای بهره‌برداری شده است.

A Review of Jurisprudential Strategy of Promotion of Good and Prevention of Evil in Reducing Social Injuries; Focusing on Solutions to Revive and Promote this Divine Duty

The purpose of the religion of Islam is to provide the human’s prosperity in this world and the hereafter. Therefore, Allah has provided the human with necessary commands in all areas. If each of these orders and laws are properly and fully implemented, it will lead to the reduction of social injuries. Since promotion of good and prevention of evil set the ground for healthy social education, it is an effective mechanism in preventing social injuries through creating a sense of authority in various social ties. In addition it creates a general sensitivity against sin and prevents deviation. Therefore, many social injuries are spread across the society because these two religious obligations are neglected and the different classes of people feel indifferent and irresponsible against social injuries. This paper, while investigating the role of promotion of good and prevention of evil as a jurisprudential strategy in reducing social injuries, discusses a number of solutions to promote and restore these two divine duties in the community. This study aims at identifying the effect of these two religious obligations in reducing social injuries which will lead to their practicing and promotion. As a result, the abnormalities and deviations in the society will fade and disappear. This research uses descriptiveanalytical method and library study to collect data.