شرط توالی در قراردادهای الکترونیکی

یکی از مسائل و مشکلات مطرح شده در قراردادهای الکترونیکی شرطیت موالات بین ایجاب و قبول است. زیرا بر اساس برخی مواد قانونی و آرای فقهی وجود اتصال بین ایجاب و قبول لازم است و از طرفی در نگاه آغازین چنین به نظر مى‏رسد که بین ایجاب و قبول در قرارداد الکترونیکی فاصله است و شرط توالی در قرارداد الکترونیکی قابل رعایت نیست. نتیجه فقهی این مقاله پس از بررسی اصل اولی در مورد شرطیت توالی و پیشینه ی آن، و جمع آوری و نقد همه ی دلیل های شرطیت توالی و تطبیق آنها بر قرارداد الکترونیکی و نیز بررسی وجود موالات و امکان رعایت آن در این نوع قراردادها این است که اولا موالات بین ایجاب و قبول به دلیل کافی نبودن ادله شرطیت ندارد. ثانیا اگر هم دلیل های ذکر شده کافی باشد شامل قرارداد کتبی و الکترونیکی نمی شود. ثالثا در قرارداد الکترونیکی حتی از نوع آفلاین بین ایجاب و قبول اتصال وجود دارد و یا قابل اتصال است بنابر این قرارداد الکترونیکی طبق همه آرای فقهی یا محکوم به صحت است و یا قابلیت انعقاد آن با رعایت شرط توالی را دارد.