le processus et la fonction de la rêverie chez jean-jacques rousseau

Pour apercevoir comment jean-jacques rousseau, au sein du malheur et dans une situation de proscrit, découvre le bonheur et reconquiert sa liberté dans ses rêveries du promeneur solitaire, nous étudions, par la phénoménologie de l’imagination, les intérêts et le processus d’une rêverie qui maintient le rêveur dans une conscience de tranquillité. la rêverie rousseauiste est un produit de la solitude, un produit mixte de l’extérieur et de l’intérieur, des sensations et de l’âme. c’est une impulsion intérieure que le mouvement vu, entendu, perçu, d'une façon ou d’une autre, maintient. certains objets et aspects du paysage favorisent la naissance de la rêverie, en assurent la continuité et le charme : tout ce qui tient à la végétation et l’eau. l’affolante situation où les autres ont mis rousseau, au lieu de le dépouiller de son indépendance, le change en une personne qui, s’évadant par l’imagination, la sensibilité et la mémoire dans la rêverie, peut réclamer totalement son indépendance. état de bonheur où le moi seul dirige le mouvement, la rêverie est un troisième temps qui efface le deuxième temps, celui de la servitude sociale et qui retourne à un premier état où le sentiment de l’existence occupe tout l’espace intérieur du moi. elle rend au moi son être naturel et mène à une sensation unifiante et globale de l’univers entier.

فرایند و نقش رﺆیاپردازی نزد «ژان ژک روسو»

برای پی بردن به این مطلب که چگونه ژان ژک روسو، در بطن بدبختی و در وضعیت یک تبعیدی، در اثر خود، رؤیاپردازی­هایگردشگرتنها، خوشبختی را می­یابد و آزادی را دوباره به دست می­آورد، از طریق پدیدارشناسی تخیل، به مطالعه­ی فرایند و جاذبه­های رؤیاپردازی­ای می­پردازیم که رؤیاپرداز را در وضعیت آگاهی از آرامش نگه می­دارد. رؤیاپردازی روسویی حاصل تنهایی، حاصل آمیزش بیرون و درون، احساسات و روان است. این رؤیاپردازی قوه­ی محرکی درونی است که جنبش دیده شده، شنیده شده و یا حس شده به هر طریقی، آن را حفظ می­کند. برخی چیزها و مناظر آغاز رؤیاپردازی را میسر و تداوم و جذابیت آن را تضمین می­کنند: هر آنچه مربوط به گیاهان و آب باشد. وضعیت وحشتناکی که دیگران روسو را در آن قرار داده­اند، به جای اینکه استقلالش را از او بگیرد، او را به فردی تبدیل می­کند که، با گریز به رؤیاپردازی از طریق تخیل، احساس و خاطره، می تواند استقلال خود را کاملا̋ مطالبه کند. رؤیاپردازی، سعادتی که در آن تنها خویشتن حکمفرماست، زمان سومی است که زمان دوم یعنی زمان اسارت اجتماعی را محو می­کند و به وضعیتی اولیه بازمی­گردد که در آن احساس هستی تمام فضای درون من را فرامی­گیرد. رؤیاپردازی به خویشتن هستی فطری و طبیعی خود را بازمی­گرداند و به احساس وحدت با سراسر عالم منتهی می­شود.