la formation des formateurs aux tice en classe virtuelle : le cas des enseignants de fle des instituts de langues en iran

Nous vivons dans un monde numérique où la formation à distance (fad) souvent sous forme d’e-learning, est un mode d’enseignement et d’apprentissage à succès. l’intégration des ticedans les cours à distance, fait toujours l’objet de réflexion des chercheurs depuis les années 2000 déduisant qu’afin d’arriver à un haut niveau d’intégration des tice, il faut une formation de formateurs aux tice. la présente étude porte sur la formation des formateurs pour les cours à distance, notamment au sujet d’intégration des tice dans les cours de fle en iran. dans ce travail, en adoptant une recherche-description, nous cherchons à explorer le niveau de la formation des enseignants iraniens de fle, ainsi que la manière d’intégration des tice dans leurs cours à distance. pour ce faire, 30 séances de cours de fle de 12 enseignants sous forme des vidéos enregistrées ont été observées. un entretien auprès de 15 enseignants a également été mené. l’analyse des données collectées est basée sur les grillesd’observation de cours et d’analyse d’entretien dont l’élaboration font de notre étude, une rechercheproduction. les résultats obtenus montrent que la plupart des enseignants iraniens de fle n’ont pas passé de formation des formateurs pour les cours à distance. les enseignants se servent des tice de manière différente ; pour certains les tice sont à garder l’attention des apprenants et à rapprocher lescaractéristiques d’un cours à distance à un cours en présentiel et pour d’autres, les tice sont professionnellement utilisées afin de rendre les cours à distance plus interactifs et plus efficaces. ces derniers sont assurés par les enseignants formés. ainsi, à partir de notre cadre théorique, mais également de l’analyse des données recueillies, ce travail propose les caractéristiques d’une formation deformateurs optimale ainsi qu’un scénario didactique pour la formation aux tice dans les cours virtuels en iran.

تربیت مدرسان در استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در کلاس‌های مجازی: مورد مدرسان زبان فرانسه در آموزشگاه‌های زبان در ایران

مقالۀ پیش‌رو به بررسی ویژگی‌های دورۀ بهینه تربیت مدرس، مختص مدرسان ایرانی زبان فرانسه جهت استفاده از فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در کلاس‌های مجازی می‌پردازد. بنابراین، با به کارگیری روش توصیفی، تلاش شده تا سطح آموزشی مدرسان ایرانی جهت تدریس در کلاس‌های مجازی و نیز رویۀ آنها در استفاده از ابزارهای فناورانه در این گونه کلاس‌ها، بررسی شود. بدین منظور، 30 ویدئوی ضبط شده از جلسه‌های کلاس 12 مدرس زبان فرانسه مشاهده شده و نیز با 15 مدرس ایرانی زبان فرانسه، مصاحبه صورت گرفته است. تحلیل داده‌های گردآوری‌شده با به کارگیری پژوهش تولیدی، بر اساس جدول مشاهدۀ کلاس و تحلیل مصاحبه، به روش کیفی صورت گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که غالب مدرسان ایرانی به میزان کافی برای تدریس در کلاس‌های مجازی آموزش ندیده‌اند. استفاده از فناوری در کلاس‌های ایشان، در برخی موارد صرفاً به منظور جلب توجه زبان‌آموزان به محتوا و یا مشابه‌سازی فضای کلاس مجازی با کلاس حضوری است. با این حال، در کلاس‌های مدرسان دوره‌دیده، فناوری در خدمت ایجاد تعامل در کلاس مجازی و بهینه‌سازی تدریس است. در نهایت، حسب چارچوب نظری و پژوهش میدانی به عمل آمده، ویژگی‌های دورۀ تربیت مدرسان مختص کلاس‌های مجازی استخراج و سناریوی آموزشی ویژۀ این دست کلاس‌ها برای مدرسان ایرانی زبان فرانسه پیشنهاد شده است.