a rebours, l’œuvre de joris karl huysmans: esthétisme de rupture ou de conviction?

Depuis la doctrine de l’ut pictura poesis, l’on découvre une piste d’analyse assez intéressante sur les rapports de la littérature et de la peinture. l’analyse de l’œuvre malrucienne, à la lumière des interactions suscitées par mikhaïl bakhtine, montre qu’elle est constamment en dialogue et continûment régenté par les arts du musée, au nombre desquels la peinture tient une place singulière. cet article montre que la condition humaine, l’espoir et les conquérants sont une sorte de récit hybride ayant intégré des techniques et procédés picturaux, des personnages artistes peintres et des descriptions chromatiques, phagocytant la narration et reléguant parfois le récit au second plan.  cela dit, cette propension à l’hyper-référentialisation ou à la modélisation de la pratique picturale crée une synesthésie visuelle, transformant le texte en un catalogue, en un tableau, en un musée. ainsi le mélange littérature/peinture, le mixage de leur structure et le dialogue entre ces genres sont-ils l’expression d’une esthétique polyphonique ou interartiale dans le roman de l’auteur français.

بیراه اثر ژوریس کارل هویسمانس: زیبایی شناسی نشات یافته از گسستن یا عقیده مذهبی

هنگامی که در سال 1884 ژوریس کارل هویسمانس کتاب بیراه را منتشر کرد از همان ابتدا این اثر به عنوان مانیفستی سمبولیست و ضد مدرن انگاشته شد . نویسنده در حالی که زمانی جزِ هواداران مکتب ناتورالیسم بود قبل از گسستن از زولا دست به نوشتن این اثر میزند که کاملا برخلاف خط مشی این جریان ادبی است .کتاب بیراه اثری است که در ان طرح داستان واقعی وجود ندارد و در ان ما شخصیت اصلی د.اسنت را دنبال میکنیم که اشراف زاده ای بی تفاوت و زیبایی شناس مردم گریز بوده و در انزوایی خود خواسته دور از اجتماع و جمعیت زندگی می کند.هویسمانس در این اثر به نحوی حساب شده میل شخصی خود را برای پیاده کردن یک مطالعه روانشناسی بر روی شخصیت اصلی اثرش اجرا میکند و در موازای ان شوق خویش را نسبت به معنویات به تصویر میکشد .در دوره ای که هویسمانس زندگی میکند مفهوم عبارت مقدس حوزه زیبایی شناسی را ارام ارام در میگیرد و در موازای جاذبه عرفان که به شدت در ان دوره احساس می شود زبان مذهبی دوره سمبولیست را فرا گرفته است.کافی است که حکایات مذهبی (چه اثاری که تحت عنوان رمان و چه اثار اتوبیوگرافی) که در سال های 1880نوشته شده است را مطالعه کنیم تا ارتباط برقرار شده بین هنر و ایمان مذهبی را دریابیم.