l’étude du complexe d’œdipe lacanien dans frappe-toi le cœur, tuer le père et les prénoms épicènes d’amélie nothomb

La théorie du complexe d’œdipe, introduite pour la première fois par freud dans ses analyses psychanalytiques, représente une image universelle du désir inconscient des enfants envers leurs parents de sexe opposé, concept qui a été ensuite repris par jacques lacan sous le terme de structure du moi. l’objectif de lacan en titrant la question de la structure du moi était de mettre en lumière la relation entre les trois éléments principaux de l’analyse psychanalytique à sa manière, c’est-à-dire qu’il voulait explorer et examiner la relation entre la mère, l’enfant et le manque, qu’il considérait comme étant à la base de la structure sociale de l’individu. dans cette étude, nous avons choisi d’examiner certains travaux d’amélie nothomb, écrivaine belge francophone, en utilisant l’approche critique psychanalytique de jacques lacan comme cadre de notre analyse, afin d’identifier le complexe d’œdipe et les complexes familiaux dans trois de ses œuvres : stupeur et tremblements, hygiène de l’assassin et les catilinaires. les figures paternelles autoritaires, les mères simples d’esprit, l’utilisation instrumentale des enfants, le désir de remplacer le père et l’appropriation maternelle par les enfants sont autant de signes du complexe d’œdipe qui témoignent des intentions de l’auteure à dépeindre la structure du moi sujet dans la société moderne.

بررسی عقده اُدیپ در قلبت را به تپش وادار، پدر کشی و نام های بی جنسیت اثر آملی نوتومب ، بر اساس فرضیه روانشناختی لاکان

فرضیه عقده ادیپ که اولین بار توسط فروید در تحلیل های روانشناختی مطرح شد، تصویری جهانی از میل ناخودآگاه کودکان نسبت به والدین جنس مخالفِ خود می باشد که بعدها توسط ژاک لاکان مجدداً با مفهوم ساختار خویشتن به کار گرفته شد. هدف لاکان از عنوان کردن مسئله ساختار خویشتن نشان دادن رابطه میان سه عنصر اصلی در تحلیل روانشناختی به شیوه ی خود بود، به عبارت دیگر او می خواست رابطه میان مادر، فرزند و کمبود را مطرح و بررسی نماید که تصور می کرد پایه و اساس ساختار « من اجتماعی فرد است. در تحقیق حاضر، بر آن شدیم تا با رویکرد نقد روانشناختی به شیوه ی ژاک لاکان به عنوان چارچوبه کار خود، به بررسی برخی آثار آملی نوتومب، نویسنده بلژیکیِ فرانسوی زبان پرداخته و فرضیه عقده اُدیپ و عقده های خانوادگی را در سه اثر او، قلبت را به تپش وادار، پدرکُشی و نام های بی جنسیت بیابیم. تصوبر پدران مستبد، مادران ساده لوح، استقاده ابزاری از کودکان، میل به جانشینیِ پدر و تصاحب مادر نزد فرزندان، نشانه هایی از عقده ادیپ بوده و بر هدف نگارنده در به تصویر کشیدن ساختارِ منِ سوژه در جامعه مدرن گواهی می دهند.