apparition d'une voyelle parasite au sein d’un groupe consonantique :cas d’étudiants iraniens

Le présent travail est une étude phonologique portant sur le point de vue de pierre léon quand il aborde la difficulté de la production des groupes consonantiques du français par les apprenants, en général, et les iraniens, en particulier, dans son livre introduction à la phonétique corrective. la question posée tourne autour des difficultés les plus importantes engendrées lors de l’apprentissage du français langue étrangère. toutes les langues ne présentent pas les mêmes caractéristiques ni les mêmes difficultés et les apprenants de langue maternelle différente et surtout éloignée, se servent d’une stratégie simplifiant la prononciation telle insertion d'une voyelle qualifiée de parasite en début du mot, au sein du groupe consonantique. selon léon, cette voyelle parasite serait proche d'un /a/ chez les apprenants iraniens. nous avons vérifié cette hypothèse auprès de ces derniers à l’université d’ispahan, en comparant leurs habitudes linguistiques et la structure du système phonétique de farsi avec ce que propose léon. les résultats montrent que contrairement à ce qu’il dit, dû au phénomène d'harmonisation, cette voyelle n’est pas une /a/, mais pour des raisons phonologiques elle ressemblerait plutôt à une /e/. dans certains cas, elle tend vers une /o/.

ظهور یک واکة اضافه در میان یک خوشة همخوان، مورد مطالعه: دانشجویان ایرانی

در این مقاله، ما به مطالعة نقطه نظرِ پیر لئون درباره دشواری‌های تلفظ گروه‌های صامت زبان فرانسه بطور اعم و نزد دانشجوی ایرانی بطور اخص، همانطور که در کتاب درآمدی بر آواشناسی اصلاحی بیان شده است می‌پردازیم. دشواریِ این تلفظ سبب بروز یک مصوتِ اضافه به عنوان پارازیت بین دو صامتِ این گروه، در راس کلمه می‌شود. بر اساس نظریة پیر لئون در کتاب مذکور، این مصوت نزد فراگیران ایرانی / َ/ می‌باشد. نگارندگان این مقاله این نظریه را نزد دانشجویان ایرانی در دانشگاه اصفهان به تحقیق و بررسی گذاشته و در ضمن به مقایسه عادات زبانی ایرانیان و سیستم آوایی فارسی پرداخته‌اند. نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که برخلاف آنچه لئون می‌گوید، طبق پدیده یکسوشدگی، این مصوت / َ/ « ٲ » نمی‌باشد و بدلایل آواشناختی بیشتر به سمت / ِ/ « ٳ » و در بعضی موارد /ُ /« ٱ » سوق دارد.