la représentation du « bon » enseignant dans une sélection d’ouvrages contemporains français et persans

Personnage clé de l’enseignement, l’enseignant occupe une place centrale dans le milieu scolaire. accompagnant la vie des enfants, il peut jouer un rôle important dans l’avenir de chaque société. sensibles à ce rôle, certains auteurs, en iran et en france, à travers leur écrits romanesques ou autobiographiques (récits scolaires), mettent à notre disposition des figures qui pourraient être considérées comme modèle ou anti-modèle du bon enseignant. dans ce travail, on s’intéresse de près à ces figures pour savoir ce que pourraient être les exigences de l’enseignement. cela devrait nous amener à dresser une typologie du « bon » enseignant. pour délimiter ce vaste sujet ainsi qu’orienter notre travail vers une perspective pragmatique et effective, on se contente des relations pédagogiques qui mettent en rapport l’instance scolaire à l’enseigné par l’intermédiaire de l’enseignant dans le but de la « transmission du savoir ». cela nous permettra de remettre en lumière la grandeur de la « mission » d’enseignant.

بازنماییِ آموزگارِ «خوب» در منتخبی از آثار معاصرِ فارسی و فرانسه

آموزگار به‌عنوان شخصیتِ کلیدیِ «آموزش»، جایگاهی اصلی در محیطِ مدرسه ایفا می‌کند و به‌خاطر مرافقت با کودک می‌تواند نقشی بسزا در آیندۀ هر جامعه‌ای ایفا کند. «ادبیات مدرسه»، چه در ایران و چه در فرانسه، نسبت به این موضوع حساس بوده و چهره‌هایی را به‌عنوان الگو یا پادالگویی از آموزگار «خوب» عرضه کرده است. تمرکزمان در این مطالعه بر این چهره‌ها خواهد بود تا الزاماتِ آموزش را بهتر بشناسیم و به دسته‌بندی‌ای از ویژگی‌های آموزگار «خوب» دست یابیم. برای کاستن از گستردگیِ کار و نیز بخشیدنِ سویه‌ای عملی و کارا بدان، به روابط آموزشی بسنده می‌کنیم؛ روابطی که نهاد آموزش‌ وپرورش را در راستای «انتقال دانش» از طریق آموزگار به محصل پیوند می‌زنند. هم از این مسیر خواهیم کوشید بر عظمتِ «رسالتِ» معلم صحه بگذاریم.