eloge à abraham,de la crainte et tremblement à hamoun

Dans cet article, on étudiera le modèle du récit de l'épreuve d’abraham. ce modèle bénéficie d'un genre de récit qui crée une sorte de conscience et cette dernière va créer à son tour une autre narration. on aperçoit cette continuité de création dans la crainte et tremblement et dans hamoun. le premier est un essai du philosophe danois søren kierkegaard, écrit 1843, qui met en scène l’opposition entre l’éthique et la foi. l’éthique se rapportant au général, la foi joue par contre au niveau personnel. ainsi kierkegaard raconte les hésitations d’abraham qui, accompagné de son fils, avançait vers morija où il devait tuer isaac selon l’ordre divin. les parties suivantes s’occupent de ce même thème mais abordent une aventure différente qui est plus personnelle. en ce qui concerne hamoun, il s’agit d’une oeuvre cinématographique projetée 1989 dans lequel le personnage principal, hamid hamoun, s’occupe de la rédaction d’une thèse intitulé « l’amour et la foi dans les religions abrahamiques ». en fait, son but consiste à connaître l’essence de la foi et de l’amour à travers le récit d’abraham mais n’ayant pas abouti à une conclusion précise, sa vie personnelle avec sa femme qu’il aime follement confronte avec des problèmes sérieux. aussi peut-on observer la trace du contenu de ce récit chez les poètes iraniens comme mowlana, hafez, khayyâm etc. en fait, les oeuvres de ces derniers contiennent une sorte d'éloge pour ce grand prophète. cette dernière résulte de la conscience humaine qui est entremêlée du doute. en fait, pour l’homme ordinaire, l’épreuve prophétique se transforme en décisions pour les coïncidences quotidiennes qui nous informent du conflit entre l’homme et ses choix. il s’agit d’une vérité qui met en relief le besoin de l’homme d’une certitude profonde. en étudiant les mises en scène de hamoun et la dialectique lyrique de søren kierkegaard, on essaiera d’étudier le cycle infini de l’existence des personnages confrontés aux circonstances de la vie et le message des récits basés sur l’histoire de morija, la montagne désignée par dieu où abraham devait sacrifier isaac. celle-ci constitue la base des autres récits puisque là, il s’agit de la conscience humaine. et, chacun en profite selon sa compréhension et puis il essaie d’influencer les autres. a la fin, ce cycle répétitif informe l’homme de cette vérité qu’il lui faut sacrifier ce qu’il possède pour atteindre un idéal précieux et tout ce qui est sacrifié atteindra une transcendance plus élevée ; qu’il s’agisse de son enfant, de son amour ou de sa vie.

مدیحه بر ابراهیم: از ترس و لرز تا هامون

در این مقاله می­کوشیم تا از الگویی سخن بگوییم که از آزمون پیامبر خدا سخن می­گوید و از نوعی داستان‌سرایی بهره می­برد که نوعی آگاهی ایجاد کرده و منجر به آفرینش روایتی تازه می­گردد؛ همچون هامون و ترس و لرز و هزاران حکایت متاثر از ابراهیم. در آثار بسیاری از فرهیختگان دنیا همچون مولانا و حافظ این روایت دیده می­شود و همواره نوعی مدیحه­سرایی برای این پیامبر اولوالعزم دیده می­شود که در برگیرنده آزمون الهی است و با آگاهی به انسان بودن و شک کردن ایجاد شده است. هنگامه آزمون برای انسان عادی به شکل تصمیمات روزمره در زندگی خود را نشان می‌دهد و از نزاعی همیشگی میان انسان و تصمیمات وی خبر می‌دهد. حقیقت امر این است که نزاع درونی انسان، نیاز او به یک عزم محکم را نشان می‌دهد. با مطالعه میزانسن‌های فیلم هامون، اثر مهرجویی و تغزل دیالکتیکی سورن کی‌یرکگارد در ترس و لرز سعی کردیم این چرخه بی‌پایان و پیام داستان را تحلیل کنیم و همواره اشاره داریم که این داستان حرف هزاران تصمیم ناگرفته بوده و هر که به میزان درک و هنرش از آن بهره برده و تاثیرش را بر دیگران متجلی ساخته است و در پایان به انسان نوعی این حقیقت را بشارت می‌دهد که باید برای هر آنچه ایده‌آل اوست، دیگر چیزها را فدا کند و هر آنچه فدای ارزشی والا می‌گردد خود والا می‌گردد و زمان باارزش‌ترین چیزهاست که قربانی تصمیمات انسان در هر لحظه می‌گردد.