etude de statistique lexicale :accroissement lexical dans l’oeuvre littérairede julien gracq

Le présent travail vise l’examen de l’accroissement du vocabulaire de l’auteur à travers toute sa production littéraire. ce travail s’inscrit dans le cadre de la statistique lexicale. il s’agit de déterminer l’apport du vocabulaire au fil du temps : pour un segment déterminé du texte c’est le nombre d’unités nouvelles qui n’avaient pas été employées antérieurement et qui apparaissent dans ce segment. cette analyse permet de constater que l’apport de nouvelles unités dans la seconde période artistique de l’auteur (1967-1992) est intense par rapport à celui remarqué lors de la première période littéraire (1938- 1967). aussi, l’apport lexical à travers l’oeuvre de gracq n’est pas stable puisqu’il change automatiquement à mesure que l’auteur passe d’un genre littéraire à un autre. en effet, on peut constater que la deuxième période artistique de notre auteur julien gracq est plus riche que la première et qu'elle connaît aussi un apport lexical plus intense que celui de la première. le vocabulaire des oeuvres de la seconde période est très particulier. cela émane principalement du style d'écriture adopté par l'auteur dans la seconde moitié de sa vie littéraire dans la mesure où lettrines 1 de julien gracq a inauguré un style d'écriture qui échappe à une définition classique, il ne semble pas exagéré de penser qu'il renouvelle une forme d'expression originale qui d'autres écrivains emprunteront après lui. a vrai dire, les oeuvres de la seconde période font partie de ce que nous appelons communément la ‘littérature fragmentée’ qui se définit comme un ensemble très libre, une mosaïque de mots pour lire, réflexions et souvenirs (souvent de l'enfance).

مطالعه آمار واژگان: افزایش واژگانی در آثار ادبی جولین گراک.

مقالة حاضر در چارچوب مطالعاتِ آمار واژگانی، به بررسی افزایش واژگان در آثار ادبیِ ژولین گراک می‌پردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که استفاده از واژگان جدید در دورة دوم هنری این نویسنده (19981992) بیشتر و غنی‌تر از دورة اول هنری وی (19671938) است. به‌ علاوه، افزایش واژگان در آثار گراک ثابت نبوده و با گذر از ژانری به ژانر دیگر تغییر پیدا می‌کند. در این مقاله خواهیم دید که لغات استفاده شده توسط گراک در دوره دوم هنری، بسیار خاص و ناشی از سبکِ نوشتاری ویژه‌ نویسنده در این دوره می‌باشد. سبک نوشتاری جدیدی که گراک با نگارش لترین1، ارائه می‌کند، با تعاریف کلاسیک مطابقت ندارد. در حقیقت، اگر بیان کنیم این نویسنده فرم بیانی اصیلی را تجدید نموده است که نویسندگان پس از او، از آن وام می‌گیرند، اغراق نکرده‌ایم. آثارِ گراک در دورة دوم بخشی از  ادبیات ِبه عبارتی «تکه تکه» را شامل می‌شوند که به‌عنوانِ مجموعه‌ای کاملاً آزاد، موزاییکی از واژگان، تأملات و خاطرات (غالباً دوران کودکی) تعریف می‌شود.