étude du mètre et des minuscules dans la poésie verlainienne

Paul verlaine est avant tout un poète : son œuvre offre moins d’une dizaine de courts recueils publiés entre 1866 et 1890. ce qui est frappant chez verlaine, c’est jouer subtilement sur les mètres pairs et impairs, les rythmes rompus et les formes courtes. le système métrique, par ses contraintes, constitue en effet un espace privilégié pour faire émerger la singularité du locuteur poétique.a ce titre, le choix de l’impair chez verlaine est tout sauf anodin : il prend part à ce dispositif général d’indécision, d’hésitation quant au rythme ou à la diction. bien qu’on pense les rimes impaires sont fondamentalement incomplet.en somme, l’art mineur souhaité par verlaine trouve à s’exprimer stylistiquement dans sa propension pour les préfixes (mi, demi) et surtout les suffixes diminutifs (–ette, –otte, –asser, –eter, –iller, etc.). de tels mots, choisis à dessein, s’intègrent dans une esthétique générale de miniaturisation : les êtres et les choses semblent frappés d’amoindrissement, de ténuité. mais ce goût pour les suffixes diminutifs souligne également le désir d’atténuation constant chez verlaineil faut rappeler que quelques œuvres de verlaine, malgré les apparences traditionnelles, nous signalent plutôt la modernité et la liberté de ce poète. dans cet article on va faire une petite recherche stylistique sur la poésie verlainienne à travers les mètres et les minuscules des poèmes de ce poète.

مطالعه قافیه ها و اجزا ریز در شعر پل ورلن

پل ورلن پیش از هر چیز یک شاعر است: مجموعه آثار او حدودا شامل 12 مجموعه کوتاه میشود که بین سال های ۱۸۶۶ تا ۱۸۹۰ منتشر شده است. ورلن، در حالیکه زیرکانه روی قافیه های زوج و فرد، ریتم های شکسته و اشکال کوتاه از جمله، شعر می نواخت، خود را به عنوان شاعری منحصر بفرد و خاص به دنیا معرفی کرد.بدین ترتیب، انتخاب قافیه فرد توسط ورلن امری کاملا بدیهی است: اوهم اهمیت ریتم و انتخاب کلمات را زیر سؤال می برد. اگرچه باور بر این است که قافیه فرد اساسا ناقص است.به طور خلاصه،ورلن تمایل دارد هنر جزئی مورد علاقه خود را با استفاده از پیشوندها مثل (demi, mi) و پسوندها مثل (iller, ete,adde, otte, ette) در سبک خود نمایان سازد.این کلمات با ظرافت خاصی انتخاب شده اند و به زیباسازی متن از نقطه نظر مینیاتورسازی کمک میکنند: انسان ها و اشیاء ضعیف شده و ضربه خورده به نظر میرسند. اما این تمایل برای پسوندهای کوچک کننده نیز تمایل ورلن به تلطیف مداوم را برجسته میسازد.باید به خاطر داشت که برخی از آثار ورلن با وجود ظاهر سنتی، نشان دهنده مدرنیته و آزادی این شاعر است. در این مقاله تحقیق سبک شناسانه در مورد شعر ورلن از طریق بررسی قافیه ها و اجزا ریز اشعار این شاعر را انجام خواهیم داد.